Odnośniki
- Indeks
- Nowicki Andrzej Papieze przeciwko Polsce
- Grabowski Andrzej A wszystko to... Ich troje
- Andrzej Sapkowski [Witcher 02] Blood of Elves (pdf)
- 1044. Way Margaret Zbuntowany dziedzic
- An Irresistible Bachelor Jessica Bird
- DćÂbski Eugeniusz Yeates 2 Ludzie z tamtej strony czasu
- Kleypas Lisa Give Me Tonight
- Beth Williamson The Perfect Score 2 W
- Kaza Kingsley Erec Rex 01 Dragon's Eye
- Giuseppe Parini Alcune poesie di Ripano Eupilino
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- slowacja.opx.pl
Milczeli długo, mierżąc się nieufnym wzrokiem. Wreszcie Triss żachnęła się, zaklęła, tupnęła obcasikiem.
- Ach, do diabła! Przestańmy wodzić się wzajem za nosy! Jakie teraz ma znaczenie, kto komu służy, kto z
kim trzyma, kto komu dochowuje wiary i z jakich motywacji? Yennefer nie żyje. Nadal nie wiadomo, gdzie i
w czyjej mocy jest Ciri... Jaki sens ma ta zabawa w sekrety? Nie przypłynęłam tu jako szpieg, Crach.
Przybyłam tu z własnej inicjatywy, jako osoba prywatna. Powodowana troską o Ciri.
- Wszyscy troszczą się o Ciri. Ma dziewczyna szczęście.
Oczy Triss zabłysły.
- Nie drwiłabym z tego. Na twoim miejscu zwłaszcza.
- Wybacz.
Milczeli, patrząc w okno, na czerwone słońce zachodzące za lesiste szczyty Spikeroog.
- Triss Merigold.
- Słucham, jarlu.
- Zapraszam cię na kolację. Aha, kucharz kazał zapytać, czy wszystkie czarodziejki gardzą dobrze
przyrządzonymi owocami morza?
*****
Triss nie gardziła owocami morza. Przeciwnie, zjadła ich dwa razy więcej, niż zamierzała i teraz zaczęła się
obawiać o talię - o te dwadzieścia dwa cale, z których była tak dumna. Postanowiła wspomóc trawienie
białym winem, słynnym Est Est z Toussaint. Podobnie jak Crach, piła je z rogu.
- Tak więc - podjęła rozmowę - Yennefer zjawiła się tu dziewiętnastego sierpnia, spektakulamie spadając z
nieba w rybackie sieci. Ty jako wierny lennik Cintry, udzieliłeś jej azylu. Pomogłeś zbudować megaskop... Z
kim i o czym rozmawiała, oczywiście nie wiesz.
Crach an Craite tęgo pociągnął z rogu i stłumił beknięcie.
- Nie wiem - uśmiechnął się chytrze. - Pewnie, że nic nie wiem. Skąd ja, biedny i prosty żeglarz, mógłbym
wiedzieć cokolwiek o poczynaniach możnych czarodziejek?
*****
Sigrdrifa, kapłanka Modron Freyji, nisko opuściła głowę, jak gdyby pytanie Cracha an Craite przytłoczyło ją
tysiącfuntowym ciężarem.
- Ona mi zaufała, jarlu - wymamrotała ledwie słyszalnie. - Nie wymagała składania przysięgi milczenia, ale
w sposób oczywisty zależało jej na dyskrecji. Ja naprawdę nie wiem, czy...
- Modron Sigrdrifo - przerwał poważnie Crach an Craite - To, o co cię proszę, to nie donosieielstwo.
Podobnie jak ty, sprzyjam Yennefer, podobnie jak ty pragnę, by odnalazła i ocaliła Ciri. Ba, ja złożyłem
Bloedgeas, przysięgę krwi! Zaś co do Yennefer, to kieruje mną troska o nią. To kobieta niezwykle dumna.
Nawet idąc na bardzo duży hazard, nie zniży się do próśb. Trzeba zatem będzie, nie wykluczam tego,
pospieszyć jej z pomocą nieproszoną. Aby móc to zrobić, potrzebuję informacji.
Sigrdrifa odchrząknęła. Minę miała niewyrazną. A gdy zaczęła mówić, jej głos drżał lekko.
- Skonstruowała tę jej machinę... W sumie to wcale nie machina, bo nie ma tam żadnego mechanizmu, tylko
dwa zwierciadła, czarna aksamitna kotara, pudło, dwie soczewki, cztery lampy, no i oczywiście
Brisingamen... Gdy ona wypowiada zaklęcie, światło z dwóch lamp pada...
- Zostawmy detale. Z kim się komunikowała?
- Rozmawiała z kilkoma osobami. Z czarodziejami... Jarlu, nie słyszałam wszystkiego, ale to, co
usłyszałam... Wśród nich są ludzie prawdziwie nikczemni. %7ładen nie chciał pomagać bezinteresownie...
%7łądali pieniędzy... Wszyscy żądali pieniędzy...
- Wiem - mruknął Crach. - Bank poinformował mnie o przekazach, jakie uruchomiła. Aadny, oj, ładny grosz
kosztuje mnie moja przysięga! Ale pieniądze to rzecz nabyta. To, co wydałem na Yennefer i Ciri,
zrekompensuję sobie na nilfgaardc to zrobić, potrzebuję informacji.
Sigrdrifa odchrząknęła. Minę miała niewyrazną. A gdy zaczęła mówić, jej głos drżał lekko.
- Skonstruowała tę jej machinę... W sumie to wcale nie machina, bo nie ma tam żadnego mechanizmu, tylko
dwa zwierciadła, czarna aksamitna kotara, pudło, dwie soczewki, cztery lampy, no i oczywiście
Brisingamen... Gdy ona wypowiada zaklęcie, światło z dwóch lamp pada...
- Zostawmy detale. Z kim się komunikowała?
- Rozmawiała z kilkoma osobami. Z czarodziejami... Jarlu, nie słyszałam wszystkiego, ale to, co
usłyszałam... Wśród nich są ludzie prawdziwie nikczemni. %7ładen nie chciał pomagać bezinteresownie...
%7łądali pieniędzy... Wszyscy żądali pieniędzy...
- Wiem - mruknął Crach. - Bank poinformował mnie o przekazach, jakie uruchomiła. Aadny, oj, ładny grosz
kosztuje mnie moja przysięga! Ale pieniądze to rzecz nabyta. To, co wydałem na Yennefer i Ciri,
zrekompensuję sobie na nilfgaardzkich prowincjach. Ale mów dalej, matko Sigrdrifo.
- Niektórych - kapłanka spuściła głowę - Yennefer zwyczajnie szantażowała. Dawała do zrozumienia, że jest
w posiadaniu kompromitujących informacji i że wobec odmowy współpracy ujawni je całemu światu...
Jarlu... To mądra i w sumie dobra kobieta... Ale skrupułów to ona nie ma żadnych. Jest bezwzględna. I
bezlitosna.
- To akurat wiem. O szczegółach szantaży natomiast wiedzieć nie chcę, a i tobie radzę jak najszybciej o nich
46
zapomnieć. To niebezpieczna wiedza. Z takim ogniem postronni nie powinni igrać.
- Wiem, jarlu. Tobie winna jestem posłuszeństwo... I wierzę, że twoje cele uświęcają środek. Nikt inny nie
dowie się ode mnie niczego. Ani przyjaciel w przyjacielskiej pogawędce, ani wróg na torturach.
- Dobrze, Modron Sigrdrifo. Bardzo dobrze... Czego dotyczyły pytania Yennefer, pamiętasz?
- Nie zawsze i nie wszystko pojmowałam, jarlu. Posługiwali się żargonem, który ciężko wyrozumieć... Była
często mowa o jakimś Vilgefortzu...
- Jakżeby inaczej - Crach słyszalnie zgrzytnął zębami.
Kapłanka spojrzała na niego przestraszonym wzrokiem.
- Mówiono też dużo o elfach i o Wiedzących - podjęła. - I o magicznych portalach. Była mowa nawet o
Głębi Sedny... Głównie jednak, jak mi się zdaje, chodziło o wieże.
- O wieże?
- Tak. O dwie. Wieżę Mewy i Wieżę Jaskółki.
*****
- Tak przypuszczałam - powiedziała Triss - Yennefer zaczęła od zdobycia tajnego raportu komisji
Radcliffe'a, która badała sprawę wypadków na Thanedd. Nie wiem, jakie wieści o tej aferze dotarły tu, na
Skellige... Słyszałeś o teleporcie Wieży Mewy? I o komisji Radcliffe'a?
Crach an Craite spojrzał na czarodziejkę podejrzliwie.
- Tu, na wyspy - wykrzywił się - nie dociera ni polityka, ni kultura. Jesteśmy zacofani.
- Komisja Radcliffe'a - Triss uznała za celowe nie zwracać uwagi ani na jego ton, ani minę - szczegółowo
zbadała wiodące z Thanedd ślady teleportacyjne. Znajdujący się na wyspie portal Tor Lara, dopóki istniał,
negował w znacznym promieniu wszelką magię teleportacyjną. Ale, jak niezawodnie wiesz, Wieża Mewy
eksplodowała i rozpadła się, czyniąc teleportację możliwą. Większość uczestników wypadków na Thanedd
wydostała się z wyspy za pomocą utworzonych portali.
- W samej rzeczy - uśmiechnął się jarl. - Ty, żeby daleko nie szukać, poleciałaś prosto do Brokilonu. Z
wiedzminem na plecach.
- No proszę - Triss spojrzała mu w oczy. - Nie dociera polityka, nie dociera kultura, a plotki docierają. Ale
zostawmy to chwilowo, wróćmy do prac komisji Radcliffe'a. Komisji chodziło o dokładne ustalenie, kto się
z Thanedd teleportował i dokąd. Użyto tak zwanych synopsów, czarów zdolnych odtworzyć obraz
przeszłych wydarzeń i zestawić wykryte ślady teleportacyjne z kierunkami, do których wiodły, a w
konsekwencji przypisać do określonych osób, które portale otwarły. Udało się praktycznie we wszystkich
przypadkach. Poza jednym. Jeden ślad teleportacyjny wiódł donikąd. Dokładniej, w morze. Na Głębię
Sedny.
- Ktoś - domyślił się z miejsca jarl - teleportował się na czekający w umówionym miejscu statek. Ciekawe
tylko, że tak daleko... I w miejsce o tak złej sławie. No, ale jeśli topór wisi nad karkiem...
- Właśnie. Komisja też na to wpadła. I sformułowała wniosek następujący: To Vilgefortz, schwytawszy Ciri
i mając odciętą inną drogę ucieczki, skorzystał z wyjścia rezerwowego: wraz z dziewczyną teleportował się
na Głębię Sedny, na czekający tam nilfgaardzki okręt. Tn właśnie według komisji wyjaśnia fakt, że Ciri była
przedstawiona na dworze cesarskim w Loc Grim już dziesiątego lipca, zaledwie dziesięć dni po
wydarzeniach na Thanedd.
- No, tak - jari zmrużył oczy. - To wiele wyjaśnia. Ma się rozumieć, pod warunkiem, że komisja się nie
pomyliła.
- Owszem - czarodziejka wytrzymała spojrzenie, pozwoliła sobie nawet na drwiący uśmieszek. - W Loc
Grim, ma się rozumieć, mógł być równie dobrze zaprezentowany sobowtór, nie prawdziwa Ciri. To też może
wiele wyjaśniać. Nie wyjaśnia jednak jeszcze jednego faktu, który ustaliła komisja Radcliffe'a. Tak
dziwnego, że w pierwszej wersji raportu pominięto go jako zbyt nieprawdopodobny. W drugiej wersji
raportu, ściśle utajnionej, ten fakt podano jednak. Jako hipotezę.
- Zamieniłem się w słuch już jakiś czas temu, Triss. [ Pobierz całość w formacie PDF ]