Odnośniki
- Indeks
- Billionaire Boys Club 2 Beauty and the Billionaire Jessica Clare
- Jessica Thomas [Alex Peres Mysteries 1] Caught In The Net
- An Irresistible Bachelor Jessica Bird
- Leclaire_Day_Maz_z_ogloszenia
- Diana Palmer Maggie's Dad (pdf)
- Michaels Leigh Lekcja uczuć
- Herbert Frank Tom 2 Dune Messiah
- Harlequin Janice Kay Johnson Whose baby
- Brian Lumley Necroscope 02 Wamphyri!
- Edmund Niziurski Niewiarygodne przygody Marka Piegusa
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- szostka.htw.pl
Claudio?
Claudia miała wrażenie, że traci grunt pod nogami. Czuła
jeszcze dotknięcie gorących palców Davida. Przypomniała so-
R S
103
bie ich pierwsze spotkanie i to, że uznała go wtedy za człowieka
zimnego i zamkniętego w sobie. Zorientowała się z zażenowa
niem, że wszyscy czekają na jej odpowiedz.
- Tak, to nie trwało długo - powtórzyła, łyknąwszy szam
pana.
Poczuła ulgę, gdy podeszli do kolejnej grapy, gdzie stanęli
trochę dalej od siebie. Ale tam wzbudziły jej zakłopotanie liczne
pytania: o ślub, o miesiąc miodowy, o to, co mąż podarował jej
na urodziny. Odpowiadała możliwie ogólnikowo. Oświadczyła
jednak, że miesiąc miodowy spędzą na Seszelach, a od męża
dostała pierścionek z szafirem i diamentami. Cały czas czuła na
sobie spojrzenie tkwiącego w pobliżu Davida, a sama też obser
wowała go kątem oka, jak śmieje się i rozmawia z kolegami.
Uśmiechał się do wszystkich, ale nie do niej. Wyraznie domi-
nował nad otoczeniem. Nie był wyższy czy masywniej zbudo
wany niż pozostali mężczyzni, lecz emanowała z niego siła
i autorytet, które sprawiały, że stanowił centrum towarzystwa.
- Próbowałem dotrzeć do pani przez cały wieczór. - Młody
inżynier przedstawił się jako Pete, przerywając jej rozmyślania.
Odciągnął ją na bok i patrzył na nią z jawnym zainteresowa
niem. - Pani wygląda zupełnie inaczej, niż to sobie wyobrazi
łem, kiedy usłyszałem, że David się ożenił.
- A czego pan oczekiwał? - Miał tak rozbrajający uśmiech,
że Claudia również uśmiechnęła się do niego.
- Myślałem, że będzie pani podobna do innych jego dziew
czyn. Ale gdy panią zobaczyłem, nie jestem zaskoczony, że
zdecydował się ożenić z kimś tak niezwykłym.
- Inne dziewczyny? Och, nie zdawałam sobie sprawy, że tak
bardzo odbiegam od ustalonego wzorca. Więc jakie były te inne
dziewczyny?
- No cóż, ja tak naprawdę niezbyt dobrze je znałem. - Pete
za pózno uświadomił sobie, że wkroczył na bardzo niebezpie-
R S
104
czny teren. Widywałem je, kiedy pracowałem w Londynie, ale
tylko na balach w firmie albo na takich spotkaniach jak to...
Wszystkie dziewczyny były bardzo miłe... - dodał, nie umiejąc
rozszyfrować wyrazu twarzy Claudii. - Bardzo ładne, bardzo
wdzięczne, ale... David nie patrzył na nie tak, jak patrzy na
paniÄ….
Claudia byt gotowa w to uwierzyć. David nie mógłby patrzeć
na ładną, miłą dziewczynę z taką irytacją, niesmakiem i pogar
dą, jak na nią. Zdając sobie sprawę, że jej palce zacisnęły się
kurczowo i że paznokcie wpijają się jej w dłonie, rozluzniła je
ukradkiem. Nie chciała, by Pete sądził, że jest zazdrosna. Czyż
mogłoby ją obchodzić, gdyby David miał cały harem ładnych,
pełnych wdzięku dziewcząt, oczekujących go grzecznie w Lon
dynie?
- Z kim on teraz rozmawia? - spytała obojętnie. David stał
roześmiany w drzwiach z Justinem i małą, ładną dwudziesto
latkÄ….
Pete z wyraznÄ… ulgÄ… przyjÄ…Å‚ zmianÄ™ tematu rozmowy,
- O, to Justin Darke, amerykański architekt.
- Znam Justina. Chodzi mi o dziewczynÄ™.
Plecy odwróconego tyłem Davida zasłaniały widok, więc
Pete ofiarnie wykręcił szyję, by ją dojrzeć.
- To córka Johna Phillipsa, Fiona. Studiuje i teraz, jak przy
puszczam, odwiedza rodziców w czasie wakacji Miła dziew
czyna - dodał.
No, oczywiście, sposób, w jaki David uśmiechał się do Fiony
dostatecznie świadczył, że on również uważa ją za miłą dziew
czynę. Była niewątpliwie ładna i zapewne łagodna. A przede
wszystkim młoda. Patrząc na jej dziecinnie świeżą cerę i nie
winny wyraz twarzy, Claudia zapomniała już, jak starała się
przekonać samą siebie, że jest zadowolona z ukończenia trzy
dziestu lat. Któż mógłby pragnąć dojrzałości, mając do wyboru
R S
105
młodość, pomyślała smutno. I która dziewczyna chciałaby być
błyskotliwa i pewna siebie, gdyby mogła pozostać uczciwa, bez
pretensjonalna i wrażliwa - posiadać te wszystkie zalety, które
w oczach Davida tworzÄ… idealnÄ… kobietÄ™. Niemniej to nie Fiona
miała dzisiaj uchodzić za jego żonę. Należało mu o tym przy
pomnieć. Przeprosiła Pete'a i ruszyła w stronę Stirlinga.
- Hej! zawołała, podchodząc bliżej i wsuwając mu rękę
pod ramię. - Stęskniłam się za tobą!
David przyjrzał się jej badawczo, próbując odgadnąć, co
oznaczał ten niezwykły blask w jej oczach. Miał nadzieję, że
zachowywała się przyzwoicie. Towarzysko była przez cały czas
w świetnej formie, ciągle z kimś rozmawiała, Bóg jednak wie,
co zdążyła już naopowiadać, na przykład o ich planach na mie
siąc miodowy. Ale przynajmniej nie zmonopolizowała na cały
wieczór Justina.
- Claudio, to jest Fiona Phillips. A Justina już znasz - dodał
sztywno.
- Oczywiście! Miło mi znów pana spotkać po tak krótkim
czasie.
Davida nie zaskoczył ciepły uśmiech, jakim obdarzyła Justi
na, lecz fakt, że to do jego własnego ramienia przytuliła się,
witając Fionę. Co to znów za gierka z jej strony?
- Justin mówił, że pani pracuje w telewizji. - Fiona miała
wielkie, brązowe oczy, miękkie loki i ładniutka buzię bez ma
kijażu.
- To prawda - oświadczyła Claudia niedbale. - Zajmuję się
produkcją programów.
- Chętnie robiłabym coś podobnego, gdy skończę studia
- westchnęła Fiona. - To musi być nadzwyczaj interesujące!
- Ale i bardzo wyczerpujące ... - Claudia mimo woli czuła
się rozbrojona jawnym podziwem dziewczyny, ale po nagłym
zesztywnieniu ramienia i palców Davida zrozumiała, że ziryto-
R S
106
wal się. Telewizja to coś zbyt tandetnie błyskotliwego jak na
jego gust. Z pewnością wszystkie jego miłe dziewczyny pracują
w poważnych instytucjach i przedsiębiorstwach, tam gdzie lu
dzie ubierają się rozsądnie i prowadzą głębokie dyskusje na
doniosłe tematy. No dobrze, w takim razie pokaże im, że ona
jest zupełnie inna. Zaczęła sypać anegdotkami dotyczącymi gro
teskowych wydarzeń w swojej firmie. Fiona i Justin bawili się
świetnie, ale uśmiech Davida stawał się coraz bardziej wymu
szony.
- Pani pewnie nie chciałaby rozstać się ze swoim zawodem?
spytała Fiona, ocierając załzawione od śmiechu oczy.
- Zrezygnować z mojej pracy!? - zawołała zdumiona Clau
dia. - Oczywiście, że nie! Zbyt wiele trudu kosztowało mnie
zdobycie jej.
- Myślałam, że ze względu na małżeństwo.
-A! - Porwana własnym opowiadaniem Claudia nagłe
oprzytomniała. Chwilowo, oczywiście, nie chcemy jeszcze,
żebym przestała pracować. Oszalałabym, siedząc przez cały
dzień bezczynnie i czekając na Davida. Ale - dodała prowoka
cyjnie - inaczej, rzecz jasna, będzie, gdy doczekamy się dzieci.
- Zatem zamierza pani mieć dzieci?
- Zdecydowanie! - zawołała Claudia, rzucając spod rzęs
spojrzenie na Davida, który z trudem utrzymywał kamiennie
spokojnÄ… twarz.
- Ile? - zapytała znów Fiona, wyraznie wzruszona.
- Ja chciałabym sześcioro, ale David uważa, że czworo wy [ Pobierz całość w formacie PDF ]