Odnośniki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

się rozwiązać podsycaną przez media sprawę podwójnego zabójstwa w najlepszej dzielnicy.
W każdym razie tanio wykręcamy się od prasy stwierdził Billy T. Nie ma tego
złego, co by na dobre nie wyszło.
Na biurku pani komisarz leżał raport z miejsca zdarzenia. Jeden dzień przed terminem,
bo od zabójstwa minęło ich zaledwie sześć. Nie powiedział im jednak nic, czego by wcześniej
nie wiedzieli. Decydujące znaczenie mógł mieć raport z przeprowadzonych badań
technicznych, ale tego oficjalnie mogli się spodziewać nie wcześniej niż za cztery miesiące.
W najlepszym razie.
Sporo za to wyciągnąłem od techników. Billy T. ziewnął. Mamy wyłącznie
zidentyfikowane odciski palców na futrynach, w gabinecie kierowniczki, na drzwiach.
Wszystkie w naturalnych miejscach. Te przeklęte ćwiczenia przeciwpożarowe sporo popsuły.
Zlady stóp są marne, ale dalej je sprawdzają, porównując z butami, które miały na sobie
dzieci i pracownicy. Prawdopodobnie jednak tam też nie znajdziemy nic wartościowego. A
jeśli chodzi o włókna, włosy i podobne rzeczy, to na razie nie mamy nad czym pracować.
Technicy załamują ręce.
A zwłoki? spytała Hanne, próbując udawać zainteresowaną.
Sekcja wykazała, że nóż trafił idealnie. Wszedł między żebrami. Zdaje się, że
między drugim i trzecim. Zaszeleściły notatki. Albo zabójca miał szczęście, albo też
doskonale znał anatomię. Nóż przebił aortę, wbił się w lewy przedsionek serca i zatrzymał w
lewej komorze. Musiano użyć znacznej siły. Poza tym Agnes Vestavik miała lekką nadwagę,
trochę piasku w nerkach i małą niegrozną cystę na jajniku. Plus przebite płuco po stronie
serca. I jeszcze nieduże zadrapanie na prawym palcu wskazującym zaklejone plastrem.
Innymi słowy, umarła od tego ciosu nożem.
Kogo przesłuchano do tej pory?
Pytanie było skierowane do Erika Henriksena, barczystego, rudowłosego, o chłopięcej
twarzy, a poza tym zdolnego posterunkowego, cierpiącego z powodu głębokiego, lecz
beznadziejnego uczucia do Hanne Wilhelmsen. Pracowali razem od dwóch lat i Erik był
szczęśliwy, że została jego przełożoną.
Trzynaście osób odparł, kładąc przed szefową protokoły przesłuchań. Jedenastu
pracowników, męża i najstarszego syna.
Dlaczego nie przesłuchaliście wszystkich pracowników? Kogo brakuje?
Nie zdążyliśmy przesłuchać Terjego Welby. A poza tym Eirika Vassbunna, nocnego
dyżurnego, który znalazł zwłoki. Chociaż właściwie z nim rozmawiałem, ale tylko tak
ogólnie. Cały czas jest w szoku. Nie widzę sensu, by stresować go jeszcze bardziej.
Hanne Wilhelmsen nie skwitowała dosadnie tego stwierdzenia, tylko dalej się
zastanawiała. Złożyła dłonie i podniosła je na wysokość twarzy, jakby się w duchu modliła.
Przez dwadzieścia sekund nikt się nie odezwał. W końcu Billy T. przeciągle ziewnął.
A mamy kogoś z motywem, chłopcy i dziewczęta? spytała pani komisarz,
przerywając medytację.
Mąż ma coś w rodzaju motywu odparł Billy T. Ale nie wierzę, że to on zrobił.
Jeśli chodzi o pozostałych, to raczej nic nie widzę. Nikt nie zyskuje na nagłej śmierci tej
kobiety. A przynajmniej nikogo takiego na razie nie znamy. Była dość lubiana przez
współpracowników i bardzo lubiana przez dzieci.
Z wyjątkiem Olava, jeśli dobrze zrozumiałam szepnęła Tone-Marit zawstydzona,
że musi zabrać głos.
Owszem, ale on, zdaje się, nienawidził wszystkich. Oprócz Maren Kalsvik. Jej jednej
słuchał.
Hanne Wilhelmsen zapaliła papierosa, nie zważając na dyskretne pokasływanie i
wyrazną dezaprobatę Tone-Marit.
No to zacznijmy od drugiego końca zaproponowała, odchylając głowę i
wypuszczając pod sufit idealne kółko z dymu. Jaki w ogóle możemy sobie wyobrazić
motyw zabójstwa sympatycznej kobiety, która jest właścicielką niewielkiego sklepu,
prowadzi nieduży dom dziecka i została zatrudniona przez Armię Zbawienia?
Billy T. zachichotał.
Gdybym dostał takie pytanie na egzaminie, tobym oblał. Zwykle przecież chodzi o
seks, pieniądze albo całkiem po prostu o czystą nienawiść. Seks możemy odłożyć na bok...
Masz cholerne uprzedzenia, Billy T.! zaprotestowała Hanne. Nic w tej sprawie
nie wiemy, a może istnieje gdzieś jakiś odrzucony kochanek.
Albo kochanka śmiał się dalej Billy T., nie zważając na mordercze spojrzenie
Hanne. No dobrze. Wobec tego poszukajmy namiętnego i żądnego krwi kochanka
czterdziestopięcioletniej kierowniczki z nadwagą. Albo skoncentrujmy się na pieniądzach.
Kto w takim zakładzie odpowiada za budżet? spytała nagle Hanne.
Agnes. Ale ten Terje Welby też mógł zarządzać wszystkimi kontami. Formalnie
bowiem jest zastępcą kierownika. A Maren Kalsvik, która w zasadzie pełniła jego funkcję, nie
ma żadnego dostępu do pieniędzy.
Czy w grę wchodzą duże kwoty?
Zainteresowanie sprawą wyraznie rosło.
O rany, muszą być duże. Pomyślcie tylko, ile kosztuje samo utrzymanie takiego
budynku! Z taką gromadą pracowników. I jeszcze ośmioro dzieci. Moja czwórka obdziera
mnie ze skóry... Billy T. przypomniał sobie o własnych zobowiązaniach alimentacyjnych i
zaraz spochmurniał.
Zbadaj to dokładniej, Tone-Marit. Przyjrzyj się ich rachunkom. Sprawdz, czy czegoś
w nich nie ma. Hanne położyła nogi na stole i wciągnęła dym głęboko w płuca. Przecież
zabójstwo w celu ukrycia innego przestępstwa to dobrze znany motyw.
Ale wtedy też chodzi o seks albo o pieniądze zauważył Billy T., odrywając się od
własnych finansowych trosk.
I tak to sprawdzcie. I jeszcze jedno. Co z rodzicami tych dzieci? Czy u nich nie da
się czegoś znalezć?
Większość nie wchodzi w grę, ale oczywiście to sprawdzamy. Najbardziej
interesująca wydaje się matka tego zaginionego chłopca.
Tone-Marit przerzucała kartki w starannie prowadzonym segregatorze, który trzymała
na kolanach.
Birgitte H�konsen przeczytała. Chłopiec mieszkał w domu dziecka zaledwie trzy [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

brzydula.pev.pl

Sitedesign by AltusUmbrae.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL