Odnośniki
- Indeks
- Jack Vance Alastor 2262 Trullion
- 05 Bloody Bones Anita Blake
- Wilfred M. McClay A Student's Gu
- Miernicki Sebastian Pan Samochodzik i ... Buzdygan hetmana Mazepy
- Nowicki Andrzej Papieze przeciwko Polsce
- Kirst Hans Hellmut Morderstwo manipulowane
- Max Heindel (EN) Message of the Stars
- Pies Baskervillów Arthur Conan Doyle
- Anne Rice Memnoch the Devil
- Julio Cortazar Rayuela
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- torres9.htw.pl
To była niespodzianka. Mitch wyraznie słyszał, że Hayne-
sowi polecono nie odstępować gościa" na krok aż do końca
uroczystości w Różanym Ogrodzie.
Haynes obrzucił Mitcha długim, bacznym spojrzeniem.
- Zamierzam złamać rozkaż, Mitch. Jeśli uciekniesz
w środku nocy, ja równie dobrze mogę wrócić do Des Moines
i zatrudnić się w agencji ubezpieczeniowej mego wuja zgod
nie z życzeniem matki. Władze z pewnością dopilnują, bym
nigdy nie dostał pracy w Waszyngtonie.
Mimo rozdrażnienia Mitch uśmiechnął się łobuzersko.
- Nie martw się, Haynes. Jak tylko moja żona znajdzie się
tu, gdzie jest jej miejsce, nie będę się nigdzie spieszył.
Była godzina szczytu. Limuzyna wreszcie zatrzymała się
przed hotelem. Wysiadając, Alanna rozejrzała się za taksówką,
którą Jonas złapał na lotnisku. Wzięli osobne samochody, na
wypadek gdyby Mitch czekał w holu.
Nie zauważyła Jonasa. Pewnie utknął w korku. Miała na-
dzieję, że wkrótce dotrze do hotelu. Zdawała sobie sprawę, że
cała ta sytuacja musi być dla niego trudna.
TEN TRZECI " 53
Była zaskoczona i rozczarowana tym, że Mitch nie czekał
na nią na lotnisku, ale Kyle Fields wyjaśnił, że Biały Dom
stara się unikać zbędnego rozgłosu. Chociaż nie miała po
wodu, by mu nie wierzyć, przez całą drogę do hotelu martwi
ła się, że Mitch jest chory czy zbyt słaby, by wyjechać na
lotnisko.
- Chyba powinnaś zobaczyć się z nim pierwsza - powie
działa Elizabeth w windzie.
Alanna modliła się o tę chwilę. Marzyła o niej. Ale teraz,
kiedy była tuż-tuż, ogarnęło ją śmiertelne przerażenie. Tak
wiele czasu minęło. Tyle się zmieniło od tamtego dnia przed
pięciu laty. Ona się zmieniła. I Mitch z pewnością też. Co będą
mieli sobie do powiedzenia?
- Och, nie - sprzeciwiła się. - Jesteś jego matką, Eliza
beth. Wejdz pierwsza.
Elizabeth rzuciła jej szybkie, uważne spojrzenie.
- Nie zamierzasz zrobić nic niemądrego, prawda?
Alanna przeczesała drżącymi dłońmi włosy.
- Na przykład wejść do pokoju i na dzień dobry wyrzucić
z siebie, że za trzy tygodnie wychodzę za mąż?
- Wiem, jakie to dla ciebie trudne, kochanie. - Elizabeth
położyła starannie wymanikiurowaną dłoń na ramieniu byłej
synowej. - Ale pomyśl o tym, jak ciężko było Mitchowi przez
te lata.
Cień irytacji mignął w oczach Alanny.
- Nie myślałam o niczym innym, odkąd zadzwonił - po
wiedziała cicho. - Nie musisz się martwić, Elizabeth. Kocha
łam Mitcha. Nie zrobiłabym niczego, co mogłoby go zranić.
- Kochałaś? Kiedyś?
Alanna zastanawiała się, dlaczego zachowuje się tak defen
sywnie, skoro to właśnie Elizabeth nalegała, by Alanna ułoży
ła sobie życie na nowo.
- Byłam przekonana, że Mitch nie żyje.
54 " TEN TRZECI
- Ale tak nie jest. Twój mąż żyje, Alanno.
Drzwi windy nagle się otworzyły. Alanna odetchnęła z ul
gą. Kiedy towarzyszący im mężczyzna powiódł je przez wy
słany dywanem hol ku podwójnym drzwiom, jej serce zaczęło
bić jak szalone.
Po chwili stanęła twarzą w twarz z mężczyzną, którego
uwielbiała kiedyś bardziej niż kogokolwiek na świecie. Wy
glądał inaczej, ale niewiele się zmienił. Jasne włosy były
przyprószone siwizną, co dodało im uroku. Sądziła, że będzie
blady i mizerny, ale jego twarz, choć szczuplejsza, była moc
no opalona.
Schudł. Nigdy nie miał ani deka zbędnego tłuszczu. Teraz
jednak wyglądał, jakby składał się z samych mięśni. Od oczu
biegły zmarszczki, a po obu stronach ust rysowały się głębo
kie bruzdy.
- Przez pięć lat myślałem, co powiem, kiedy cię znów
zobaczę - odezwał się Mitch niskim ochrypłym głosem, który
zawsze robił na niej wrażenie. - A teraz, kiedy jesteś tutaj, nie
mogę sobie przypomnieć ani jednego słowa.
Ujął jej twarz w dłonie i popatrzył na nią. Serce podeszło
mu do gardła. Omal nie rozpłakał się jak dziecko.
- Musimy przestać spotykać się w ten sposób - powie
dział wreszcie, próżno usiłując zdobyć się na nonszalancję.
Chociaż Alanna obiecywała sobie, że będzie opanowana,
zdradzieckie łzy napełniły jej oczy. [ Pobierz całość w formacie PDF ]