Odnośniki
- Indeks
- Cabot Meg (Jenny Carroll) Pośredniczka 2 Dziewiąty klucz
- Cabot_Meg_ _Top_modelka_02_ _Nie_chce_byc_dziewczyna_z_wybiegu
- John Alexander How To Become An Alpha Male
- Fyn Alexander Rentboy
- Antologia ZśÂ‚ota podkowa 17 Skradziony gśÂ‚os
- West_Frances_Gwiazdy_Swieca_dla_wszystkich_RPP069
- Kraszewski Józef Ignacy Ramultowie
- Herbert George Wells Wojna śÂ›wiatów
- Harry Turtledove V
- Kingwood Pack 3 Mated to the Billionaire Werewolf Mina Carter
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- staramsie.pev.pl
się ożenić. Proszę! - ściągnął z szyi śnieżnobiały pasek płótna
i rzucił w ręce Perdity.
Krawat upadł na podłogę między nimi i dziewczyna mu
siała po niego sięgnąć.
- Tylko bez żadnych sztuczek - Verreker cofnął się, wlokąc
za sobą zakładnika i szturchnął go pistoletem w głowę. - Nie
zawaham się strzelić i tym razem na pewno trafię. A teraz słu
cham, jak pani chce mi pomóc?
Perdita drżała i czuła, że zaschło jej w ustach. Była wście
kła. Nie miała zamiaru dopuścić, aby Verreker uciekł, nie wie
działa jednak, co zrobić, aby mu w tym przeszkodzić. Nie mog
ła go dosięgnąć, bo stał za daleko, ale nawet gdyby był bliżej,
bałaby się ryzykować życia śledczego i swoje.
Była bezradna i to ją jeszcze bardziej złościło. Z nienawiścią
patrzyła na triumfalny uśmiech, błąkający się po ustach Verreke-
ra. Zastanawiała się, ile jeszcze kobiet będzie miało przez niego
zrujnowane życie? Za jej plecami siedziała Amy z oburzoną mi
ną, a Louise zemdlała. W tej właśnie chwili otworzyły się drzwi
za plecami Verrekera i do sali wpadł Thomas. W pierwszej chwi
li nie mógł pojąć, co tu się właściwie dzieje.
277
- Gdzie ona jest?! - ryknął. - Co zrobiliście z Louise?
Pojawienie się jeszcze jednej osoby zaskoczyło oszusta. Na
jedną krótką chwilę stracił czujność, ale hrabia bezbłędnie ją
wykorzystał. Nie zwracając uwagi na bezwładnie zwisające le
we ramię, skoczył błyskawicznie na przeciwnika. Jednym ru
chem wytrącił mu pistolet i potężnym prawym sierpowym
powalił go na podłogę.
Verreker padł bezwładnie, jak wór węgla, a w sali zapa
nował totalny chaos. Szybko zakuto go w kajdanki, a śledczy
skoczyli łapać jego wspólników.
Ale Perdita już tego nie widziała. Klęczała obok zemdlonej
Louise i z pomocą Amy starała się ocucić nieszczęsną przy
jaciółkę.
Kuzyn odsunął je obie zdecydowanym ruchem i klęknął
przy Louise. Objął ją czule, a ona otworzyła oczy i spojrzała
na niego z miłością.
- Och, Thomas! Tak bardzo się bałam - wyszeptała.
- Już po wszystkim, najdroższa. Nigdy już nie będziesz
się musiała bać - wziął Louise na ręce i spojrzał na Adama.
- Gdzie stoi pański powóz? - zapytał oschle.
- Czeka przed magistratem. Niech pan zabierze panie do
Laura Place. I wezwijcie mi, proszę, lekarza - dodał cicho,
chwiejÄ…c siÄ™ na nogach.
- Jest pan ranny? - Głos Thomasa zabrzmiał nieco łagodniej.
- Jestem pewien, że to tylko draśnięcie, ale kula musi zo
stać usunięta...
- Oczywiście, ale w pierwszej kolejności muszę się zająć
Louise. Pózniej chciałbym z panem porozmawiać.
- Jestem tego pewien!
Rushmore skrzywił się, patrząc, jak Thomas odchodzi. Ro
zumiał, że chłopak ma prawo być na niego wściekły. Louise
278
mogła zginąć, a on jako jej opiekun nie wywiązał się ze swo
ich obowiązków. Można wręcz powiedzieć, że wyjątkowo fa
talnie je zaniedbał.
- Nie wolno ci się obwiniać - szepnęła Perdita, biorąc uko
chanego za rękę. - W końcu ją uratowałeś.
- Powinnaś była wracać z pozostałymi, kochana. Domyślam
się, jak ciężko musiałaś przeżyć to, co tu się działo. W ogóle
nie wiem, jakim cudem nie zemdlałaś, kiedy Verreker ci gro
ził? Przyznam, że okropnie się o ciebie bałem.
- Nie ośmieliłabym się zemdleć - w oczach Perdity zami
gotały wesołe iskierki. - Pamiętam doskonale, jak pan mówił,
że nie ma pan czasu na pensjonarskie łzy.
- Jesteś cudowna! - Hrabia z zachwytem wpatrywał się w uko
chaną. - Nie wiem, czym sobie na ciebie zasłużyłem. Chodzmy
porozmawiać z sędzią. Wierzę, że po tym, co się tu wydarzyło,
wszelkie oskarżenia przeciwko Louise zostaną wycofane.
Miał rację. Jem Keay, ratując własną skórę, wysypał wspól
nika, zeznając w takim tempie, że śledczy nie nadążał z zapi
sywaniem jego słów.
Sędzia przytomnie zawezwał starego woznego, który
z wprawą starego żołnierza opatrzył prowizorycznie ramię
hrabiego.
- A Verreker? Co go czeka? - zapytała Perdita urzędnika.
- Albo będzie wisiał, albo zostanie zesłany do Australii. Tak
czy inaczej na pewno nie będzie już więcej szkodził przyzwo
itym ludziom.
- Cieszę się - wyciągnęła rękę do sędziego, by się pożegnać.
- Moja ciotka ma nadzieję, że zechce pan zjeść z nami kolację
w Laura Place. Czy mogę jej powiedzieć, że pan przyjdzie?
- Będzie mi bardzo miło, proszę pani. A jeśli chodzi o tę
sprawę, to jest już ona poza moją jurysdykcją i trafi pod sąd.
279
- Chodz, Perdita! - Adam ujÄ…Å‚ jÄ… pod ramiÄ™. - Twoja ciotka
na pewno już na ciebie czeka. Masz ochotę wrócić spacerem?
Na ulicy świeciło słońce, powietrze było balsamicznie świe
że i cały świat wydawał się lepszy i piękniejszy. Perdita czuła
się tak, jakby ktoś zdjął jej z ramion przytłaczający ciężar.
- Nie mogę uwierzyć, że ten koszmar naprawdę już się skoń
czył - powiedziała cicho. - Teraz nic już nie będzie mąciło na
szego szczęścia...
- Mów za siebie, kochana! - uśmiechnął się ironicznie
Adam. - Mnie, o ile siÄ™ nie mylÄ™, czeka jeszcze bardzo nie
miła rozmowa z Thomasem.
Zgodnie z przewidywaniami hrabiego młodzieniec siedział
pod drzwiami Louise i czekał, żeby z nim porozmawiać.
- Dobra robota, panienko! - Lekarz skończył badanie i po
klepał Louise po ręce. - Była pani bardzo dzielna. Zgaduję, że [ Pobierz całość w formacie PDF ]