Odnośniki

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

niepewną minę, ciągnęła: - Prawowite dzieci są własnością mężczyzny.
Wystarczy, że mężczyzna uzna, iż żona jest nieodpowiednią matką i że
należy odebrać jej dzieci, a każdy sąd poprze tę decyzję.
Tak, pomyślał ze smutkiem. Jak mógłby o tym zapomnieć? Długie
miesiące roku szkolnego i nawet dłuższe tygodnie wakacji, kiedy to on
i inne sieroty z arystokratycznych rodzin snuły się, niepotrzebne niko�
mu, po pustych dziedzińcach Harrows. Był własnością, to prawda. Li�
chą własnością. Zbędnym dobrem.
140
Lily zapatrzyła się w swoje dłonie. Zciskała je splecione tak mocno,
aż pobielały jej kostki palców.
- Musiało być coś, co mogła wtedy uczynić. Jakiejś wyjście - upie�
rał się.
- Nie. Kobieta nie może nawet dochodzić rekompensaty. Nie ma dla
niej żadnego wyjścia, poza... - urwała gwałtownie i zaczerwieniła się.
Wtedy zrozumiał, tak dokładnie, jak gdyby Lily wytłumaczyła mu to
słowo po słowie. W jej zmieszaniu i zakłopotaniu rozpoznał piętno smut�
ku i goryczy, jakie pozostawiła jej matka, kobieta, której ukradziono dzie�
ci, niesłusznie zamknięta w szpitalu dla obłąkanych. Spojrzał na Lily i wie�
dział już, jaki rodzaj zemsty wybrała jej matka. Sprawiła, że Benton nigdy
więcej nie mógł zawrzeć legalnego związku z inną kobietą.
Na zewnątrz padał cicho deszcz. Wewnątrz światło świec usiało
pokój gwiazdami.
- Nigdy nie doszło do rozwodu?
Przytaknęła. Czy matka nie zdawała sobie sprawy, co czyni swojej
córce? Egoizm tego postępku napawał go trwogą.
- Dlaczego? - spytał. - Dlaczego nie chciała poślubić twojego ojca?
- Nie miał prawa zadawać tego pytania, nie miał prawa domagać się
odpowiedzi.
- Nie rozumie pan? - Lily uniosła wzrok. W świetle świec jej zreni�
ce rozbłysły jak oczy kota. - Niezamężna matka jest jedyną prawną opie�
kunką swoich dzieci. Moja matka straciła już dwoje. Nie chciała ryzyko�
wać, że straci kolejne.
- Ale pani ojciec, z pewnością ojciec chciał...
- Mój ojciec był nadzwyczajnym mężczyzną. Uszanował jej decy�
zję. On - podkreśliła słowo on" - rozumiał.
Rozumiał? Zrozumienie nie powinno oznaczać usprawiedliwienia.
Niewłaściwość podobnego postępowania była dla Avery'ego jak znie�
waga. On nigdy by nie dokonał takiego wyboru jak ojciec Lily. I ona to
wiedziała.
Przemierzył niespokojnie pokój. Płomyki świec zamigotały, poru�
szone podmuchem.
- Próbowała potem odzyskać dzieci? - spytał.
Lily nie miała już ochoty walczyć. Czuła się znużona. Chciał wycią�
gnąć rękę i wygładzić jej czoło, na którym rysowało się strapienie, ale
dystans, jaki ich dzielił, zdawał się nie do pokonania.
- Robiła, co mogła - rzekła Lily. - Mój ojciec wysyłał agentów,
żeby szukali dzieci. Ale nie był zbyt zamożny. Z braku pieniędzy jego
poszukiwania nie przyniosły rezultatu.
141
- Musiał bardzo kochać pani matkę.
- Owszem.
Przyglądał się jej pochylonej głowie, głębokim cieniom między
szczęką a policzkami, czarnym, lśniącym, falującym niczym jedwab
włosom. Niczego w świecie tak nie pragnął jak tego, by ją ochraniać, by
się o nią troszczyć. Pragnienie to owładnęło nim, powodując rozterkę.
Przepełniła go złość, że żaden mężczyzna nie zrobił tego wcześniej, na�
wet jej własny ojciec zawiódł w tej najważniejszej ze wszystkich spra�
wie... Nie wątpił ani przez chwilę, że ojciec Lily kochał jej matkę i że
matka nigdy nie przestała boleć po utracie dwojga swoich dzieci, ale
gdzie było miejsce dla Lily w tym trzęsawisku bólu i straty?
- Powinien był bardziej panią kochać - mruknął szorstko.
- Proszę go nie osądzać. Proszę nie osądzać moich rodziców - za�
brzmiało surowe ostrzeżenie.
Zignorował je.
- Powinien był postąpić tak, by miała pani zapewnione wszelkie
prawa i przywileje, majątek i szacunek ludzi. Zamiast tego pozwolił, by
pozbawiono panią należnych z urodzenia praw. Powinien był poślubić
pani matkę - podkreślił z naciskiem.
- Tak jak pan by to zrobił? - spytała.
-Tak.
- Czy pan nie rozumie? - Złość w jej głosie zamieniła się w błaga�
nie. - Ona nie mogła ryzykować, że znowu będzie miała złamane serce.
Nie przeżyłaby tego. Ona nie mogła wyjść za mąż - głos jej zadrżał
i zamienił się w szept. - Tak samo jak ja.
Dlaczego miałoby go to obchodzić? Dlaczego poczuł się tak, jakby tym
stwierdzeniem odebrała mu duszę? Przecież nie pielęgnował w sobie naj�
mniejszej nadziei... nie wyobrażał sobie u jej boku żadnej przyszłości...
- Nigdy nie wyjdzie pani za mąż, Lily?
- Nie - szepnęła. - W każdym razie dopóki nie zmieni się prawo.
Dopóki bezpieczeństwo, dobrobyt i przyszłość kobiety nie zostaną uzna�
ne za równie ważne jak w przypadku mężczyzny. Dopóki żona nie bę�
dzie miała takich samych praw odnośnie dzieci jak mąż.
- A jeśli zakocha się pani, czy nie potrafi pani powierzyć swojej
przyszłości trosce małżonka? - spytał. - Czy nie na tym polega miłość?
- A pan powierzyłby swoją przyszłość żonie? - spytała gorzko.
- To nie to samo.
- Tak, to nie to samo - zgodziła się z chłodną rozwagą. - Pan mógł�
by okazywać zaufanie" jedynie do czasu, gdy zostałoby ono zawiedzio�
ne. Pózniej prawo gwarantowałoby panu sposób na pozbycie się żony
142
przy równoczesnym zatrzymaniu tego elementu związku, który nadal by
pan cenił - pańskich dziedziców. Rzecz jasna, tego, czy dzieciom nie
byłoby lepiej pod opieką matki, nawet nie bierze się pod uwagę, nie
mówiąc już o dokładniejszym rozważeniu tej kwestii.
- I uważa pani, że lepiej jest dla nich żyć z piętnem nieprawego
pochodzenia? - spytał z niedowierzaniem. - Mieć zamykane przed no�
sem drzwi? Niepewną przyszłość? Być uważanym z racji samego uro�
dzenia za kogoś gorszego?
- Czy... - uniosła podbródek. - Czy właśnie w ten sposób mnie pan
postrzega?
- Do diabła z tym, Lily - powiedział szorstko. - Nieważne, jak ja
panią postrzegam. Ważne, jak społeczeństwo będzie postrzegało pani
dzieci. Co do mnie, to nigdy nie pozwolę, żeby moje dzieci cierpiały
w ten sposób.
- Zapewniam pana, że ja nie cierpiałam. Otrzymałam liberalne, in� [ Pobierz całość w formacie PDF ]

zanotowane.pl

doc.pisz.pl

pdf.pisz.pl

brzydula.pev.pl

Sitedesign by AltusUmbrae.

Darmowy hosting zapewnia PRV.PL