Odnośniki
- Indeks
- LU. VII IX. Christie Agatha Morderstwo w Orient Expresie
- Christenberry Judy Rod Coltonow 04 Duet z solistka
- Elizabeth Hand Chip Crockett's Christmas Carol
- Agata Christie BoĹźe Narodzenie Herkulesa Poirot
- 374. Hollis Christina W zamku nad LoarÄ
- Christie Agatha Tajemnica siedmiu zegarow
- Christie Agata Tajemnicza historia w Styles
- Christie Agatha Morderstwo odbÄdzie siÄ
- 165. Flynn Christine OlĹnienie
- Christie Agatha ĹmierÄ w chmurach
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- staramsie.pev.pl
szalony."
"Ty pojawiłeś się znikąd", powiedziała w obronie, uderzyła w jego ramię
zaciśniętą pięścią. "Jestem człowiekiem, wiesz to. Spojrzała na niego dużymi,
szeroko otwartymi oczami. "Czy jesteś człowiekiem, Dayan?"
Pochylił swoją ciemną głowę, jego zęby były bardzo białe w nocy. "A jak
sądzisz? Słowa były cicho wyszeptane w jej gardło, nad jej pulsem. "Czy
uważasz ze jestem człowiekiem?" Jego głos był pokusą.
Corinne wiedziała lepiej niż słyszała, była tak łatwo rozproszona samą pokusą
jego głosu. Jej ręce z własnej woli znalazły, grube bogactwo jego włosów i
wplotły się w ich jedwabiste pasma. "Jak ty to robisz, tak łatwo? spytała,
wiedząc, że jej oczy oddawały jej uczucia, nawet jeśli nie mógłby czytać w jej
umyśle. Kochała być z nim, wszystko w nim. Chciała, usunąć to spojrzenie z
głębi jego oczu na zawsze. Pustkę. Samotność. "Zaczynam myśleć, że jesteś zły
dla mojego serca, Dayan. Możesz stopić kobietę w dwudziestu krokach.
Możesz. I umiesz zmieniać pogodę."
Usta Dajana kontynuowali badania miękkiej kolumny jej gardła. "Mogę? Muszę
być bardzo utalentowany. Mam nadzieję, że taki wyczyn otrzyma twój wieczny
podziw." Brzmiał na trochę roztargnionego, jakby to było ważniejsze, aby
odkryć miękkość jej skóry niż prowadzenie rozmowy. "Jesteś bardzo
zmęczona, Corinne. Powinniśmy wyruszyć na spotkanie uzdrowicieli tej nocy,
ale myślę, że musisz odpocząć. Masz już dość wrażeń na jeden wieczór."
Jej głowa spoczęła na jego ramieniu, jej długie rzęsy rzucały cień na jej policzki.
Była zmęczona, bardziej niż kiedykolwiek. Gdy niósł ją do krawędzi dachu,
przenosił się z taką gładkość, że czuła, jakby płynęła. "Kocham tańczyć z tobą,
szepnęła nie otwierając oczu, ciesząc się wiatrem na twarzy. "Uwielbiam sposób
w jaki się poruszasz."
"Więc robię postępy po wszystkim," powiedział. On łatwo spłynął z nią na
ziemię, jego umysł w pełni połączył się z jej, aby mógł kontrolować jej
wrażenia, o tym co się dzieje, zacierając pamięci trochę w czasie, więc powoli
zanikały. Chciał ujawnić, czym był, kim był. Chciał aby Corinne zaakceptowała
go, ale wiedział, że jej ciało było słabe, a jej serce walczyło. Nie mógł jeszcze
podjąć tej szansy. Kiedy dowie się prawdy, chciał aby uzdrowicie zapewnił go,
że jej serce wytrzymać szoku. Gdy zwrócił mglisty welon na wieczór
szokujących zdarzeń, podkreślił, różne wspomnienia: jego pocałunki, jej
odpowiedz. Pakowanie walizek, zrobił, upewnił się, że jej pas był zapięty, zanim
ruszył samochodem od krawężnika.
Corinne siedziała cicho na siedzeniu obok niego, zdziwiona tym jak była
zmęczona. Stres związany z ciążą zaczął przypominać o sobie. Dayan jechał
ostrożnie przez ulice, palce splótł z jej. "Czy to nie dziwne?" zadumała się.
"Gdyby ktoś nie przekazał Lisie, że będziesz grał w tym bar, nigdy byśmy się
nie spotkali."
"Znalazłbym ciebie." To było stwierdzenie faktu, powiedziane cicho.
Corinne milczała przez resztę drogi do domu. Jej umysł był miło pusty. Była
zmęczona i dziwnie szczęśliwa, tylko byciem w jego towarzystwie. Minutę
wcześniej, wyczuwała zapach dzikość w nim, ale teraz czuła, jego spokój,
zupełny spokój, sączący się w głąb jej duszy. Dayan wydawali się zadowolony z
jazdy w nocy, nucąc cicho pod nosem. Melodię której nigdy wcześniej nie
słyszała. Była niesamowicie piękna.
Lisa czeka na małym balkonie, starając się nie pokazać jak była zaniepokojona.
Patrzyła niespokojnie, podczas gdy Dayan grzecznie pomógł Corinne wyjść z
samochodu. Byłby wyniósł ją, ale Corinne była zbyt świadoma oczu patrzących
na nich.
'Jesteś głuptasem ". Słowa muskały jej umysł z czułością." Kogo to obchodzi, co
kto myśli?
"Corinne zebrała się na odwagę odpowiadając mu w głowie. Sama bliskość ich
komunikacji apelowała do niej. "Nie chcę, żeby pomyślała, że nie czuję się
dobrze." [ Pobierz całość w formacie PDF ]