Odnośniki
- Indeks
- Harlan Ellison Paingod & Other Delusions
- El ne aruld senkinek Harlan Coben
- Harbison Elizabeth Wszystko zostaje w rodzinie
- Gć decki StanisśÂaw bp Tradycja a Pismo śÂwićÂte
- The Bhagavad Gita and the Epistles of Paul Five Lectures by Rudolf Steiner
- William K. Hartmann Mars Underground
- Krentz Jayne Ann Damy i awanturnicy 02 Poszukiwacz skarbow
- GR599. Jordan Penny Dziewczyna dla Daniela
- Ewa wzywa 07 138 Frey Danuta Dama ze strusim piórem
- Gorska_Halina_ _Druga_brama
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- staramsie.pev.pl
- Niczego nie powiedziałem o żadnym Franku Ache!
- Potrójne przeczenie - zauważył Win. - To robi wrażenie.
Było dwóch braci Ache. Herman i Frank. Herman, starszy z nich, był szefem, socjopatą
odpowiedzialnym za niezliczone morderstwa i zbrodnie. Jednak w porównaniu ze swoim
niezrównoważonym bratem Frankiem Herman Ache był niewinny jak Mary Poppins. Niestety, to
Frank rządził TruPro.
- Nic nie powiedziałem - powtórzył Siatkowa Koszulka. Tulił swój nos, jakby pocieszał
zbitego psa. - Ani cholernego słowa.
- Tylko skąd Frank może to wiedzieć? - spytał Myron. - Widzisz, powiem Frankowi, że
śpiewałeś radośnie jak szczygiełek. I wiesz co? On w to uwierzy. Bo inaczej skąd wiedziałbym, że
to Frank cię wynajął?
Twarz Siatkowej Koszulki zmieniła kolor. Z białej jak kreda zrobiła się sinozielona.
- Jeśli jednak okażesz chęć współpracy - rzekł Myron - wszyscy będziemy udawali, że to
nigdy się nie zdarzyło. Wcale nie zauważyłem, że mnie śledzicie. Będziesz bezpieczny. Frank nie
musi się dowiedzieć, że spieprzyliście sprawę.
Siatkowa Koszulka nie namyślał się długo.
- Co chcecie wiedzieć?
- Wynajął was jeden z ludzi braci Ache?
- Taak.
- Aaron?
- Nie. Jakiś inny facet.
- Co mieliście zrobić?
- Zledzić pana. Obserwować, dokąd pan chodzi.
- Z jakiego powodu?
- Nie wiem.
- Kiedy was wynajęto?
- Wczoraj po południu.
- O której?
- Nie pamiętam. O drugiej, trzeciej godzinie. Powiedziano mi, że jest pan na meczu tenisa, i
kazano natychmiast tam jechać.
Najwidoczniej tuż po zamordowaniu Valerie.
- To wszystko, co wiem, przysięgam na Boga. To wszystko.
- Bzdura - warknął Win.
Myron machnął ręką. Siatkowa Koszulka nie mógł powiedzieć im już niczego
interesującego.
- Puść go - powiedział Myron.
13
Myron obudził się wcześnie. Wyjął z kredensu paczkę płatków na zimno. Nazywały się
Nutri-Grain. Smakowita nazwa. Przeczytał wydrukowane na odwrocie pouczenie o znaczeniu
błonnika. Pycha.
Tęsknił za płatkami z czasów swego dzieciństwa: Cap n Crunch, Froot Loops, Quisp, Quisp
Cereal. Czy ktoś mógłby i zapomnieć Quispa, tego cudownego ufoludka, który w reklamach
telewizyjnych rywalizował z jakimś smętnym górnikiem i zwanym Quake? Quisp kontra Quake.
Przybysz z kosmosu przeciwko panu Robociarzowi. Ciekawy pomysł. Co się stało z tymi dwoma
rywalami? Czy nawet cudowny Quisp odszedł w przeszłość tak samo jak The Motels?
Myron westchnął. Był o wiele za młody na takie przypływy nostalgii.
Esperanza zdołała ustalić adres matki Curtisa Yellera. Deanna Yeller mieszkała sama w
niedawno kupionym domu w Cherry Hill, w stanie New Jersey, czyli na przedmieściach Filadelfii.
Myron poszedł do samochodu. Jeśli wyruszy natychmiast, zdąży dotrzeć do Cherry Hill, spotkać się
z Deanną Yeller i wrócić do Nowego Jorku na mecz Duane a.
Tylko czy zastanie Deannę Yeller w domu? Lepiej siej upewnić.
Myron podniósł słuchawkę telefonu i wybrał numer. Usłyszał kobiecy głos - zapewne
Deanny Yeller.
- Halo?
- Czy jest tam Orson? - spytał Myron.
Ostrzeżenie: zaraz zostanie zaprezentowany przykład błyskotliwej dedukcji. Osoby
szukające w tej książce fachowych porad powinny się skupić.
- Kto? - zapytała kobieta.
- Orson.
- To chyba pomyłka.
- Przepraszam.
Myron rozłączył się. Wydedukował, że Deanna Yeller jest w domu.
Podjechał pod skromny, lecz nowy domek przy typowej podmiejskiej ulicy New Jersey.
Każdy dom wyglądał tu mniej więcej tak samo. Może różniły się kolorami. Kuchnia mogła
znajdować się po prawej, a nie po lewej stronie. Jednak wszystkie wyglądały jak sklonowane.
Przytulne. Krzykliwe dzieci na ulicy. Krzykliwe kolory rowerów. Kilka wiewiórek. Obraz w
niczym nie przypominający zachodniej Filadelfii. To dało mu do myślenia.
Myron przeszedł po ceglanym chodniku i zapukał do drzwi. Otworzyła mu bardzo
atrakcyjna czarnoskóra kobieta, z miłym uśmiechem na ustach. Włosy miała związane w kok,
podkreślający wydatne kości policzkowe. Kurze łapki w kącikach oczu i ust, ale niezbyt widoczne.
Była dobrze ubrana, w konserwatywnym stylu. Anne Klein Druga. Nosiła godną uwagi, lecz nie [ Pobierz całość w formacie PDF ]