Odnośniki
|
[ Pobierz całość w formacie PDF ] rozwiązano tak zwaną kwestię rzymską i przywrócono władzę doczesną papieża nad skrawkiem terytorium (0,44 km2) w obrębie Rzymu, zwanym obecnie Citta del Vaticano, czyli Państwem Watykańskim. Pakty laterańskie (tak nazwano konkordat z Włochami oraz jego aneksy) otworzyły Stolicy Apostolskiej drogę do intensyfikacji działalności dyplomatycznej na skalę niespotykaną dotychczas w dziejach katolicyzmu. W okresie pontyfikatu Piusa XI Stolica Apostolska podpisała ponad 45 konkordatów i umów międzynarodowych, między innymi z Polską (10 luty 1925 r.) i hitlerowską Rzeszą Niemiecką (20 lipca 1933 r.). Aby wzmocnić kadry watykańskiej dyplomacji, Pius XI zorganizował Papieską Akademię Kościelną, w której kształcą się kandydaci do służby dyplomatycznej. Ważnym punktem programowej działalności papieża było ożywienie apostolatu świeckich. W tym celu powstała Akcja Katolicka, organizacja centralnie kierowana przez Watykan, która w każdym kraju miała za cel wprowadzenie w życie zasad katolickiej doktryny społecznej w duchu encyklik papieskich. Miała ona również przeciwdziałać wpływom socjalizmu i komunizmu w środowisku robotniczym. 19 marca 1937 roku Pius XI wydał encyklikę Divini Redemptoris, w której bez ogródek potępił bezbożny komunizm . Zwiadczyła ona o głębokiej niechęci, jaką żywił Ratti do Związku Radzieckiego. Ojcowskie upomnienia, z jakimi papież zwracał się do Hitlera i Mussoliniego, nie mogły przesłonić faktu, że jednoznacznie opowiadał się za polityką państw osi Rzym- Berlin. Pius XI był również papieżem misyjnym . Jego olbrzymi wkład w rozwój misjonarstwa katolickiego w krajach zamorskich był zapowiedzią nowego układu sił w szeregach episkopatu katolickiego. Pius XI niewątpliwie przewidywał zmierzch wpływów europejskiej kultury na innych kontynentach, zadbał, więc o to, by nie ucierpiał na tym rzymski charakter katolicyzmu. Ostatnie lata panowania Piusa XI były uciążliwe dla otoczenia. Papież stawał się podejrzliwy i niecierpliwy. Przed samą śmiercią, jakby zdziwiony, że musi rozstać się ze światem, zawołał: Ależ ja mam jeszcze tyle spraw do załatwienia . 258. PIUS XII 1939-1958. Eugenio Pacelli urodził się 2 marca 1876 roku w Rzymie. Jego ojciec pracował w kancelarii kurii papieskiej. Po ukończeniu studiów Pacelli otrzymał święcenia kapłańskie w 1899 roku i wstąpił do służby dyplomatycznej Sekretariatu Stany. Od 1917 roku spełniał funkcję nuncjusza w Bawarii, a następnie w Berlinie. Po 12 latach ścisłych kontaktów z Niemcami powrócił do Rzymu, by otrzymać wraz z kapeluszem kardynalskim funkcję sekretarza stanu. Był wiernym współpracownikiem Piusa XI. Na konklawe zebranym w pierwszych dniach marca 1939 roku kardynałowie nie mieli żadnych wątpliwości. Następcą Piusa XI mógł być tylko Pacelli, który przyjął imię Pius XII. Pierwsze lata jego pontyfikatu wypełniły tragiczne dzieje II wojny światowej. Papież zajął stanowisko pełne rezerwy wobec hitleryzmu, którego zbrodni nigdy nie potępił w sposób otwarty i jednoznaczny. Nie krył się natomiast ze swym nastawieniem antyradzieckim, czemu dał wyraz w licznych wypowiedziach. Pius XII był urodzonym mówcą. Wygłaszane przez niego w różnych językach przemówienia odznaczały się niezwykle starannym, nieco górnolotnym stylem. Po 93 wojnie papież usiłował kontynuować politykę swego poprzednika, ale sytuacja międzynarodowa, nowy układ sił politycznych oraz głęboki kryzys, który osłabił gorliwość duchowieństwa i wiernych na całym świecie, wymagały całkowitej reorganizacji podstawowych struktur hierarchicznej władzy katolicyzmu. Być może Pius XII był tego świadomy, ale potężne siły konserwatyzmu, które przeważały w kurii rzymskiej, narzucały papieżowi apodyktyczny styl rządzenia, właściwy centralizmowi papieskiemu. Mimo wysiłków Piusa XII w zachodnim chrześcijaństwie pogłębił się proces dechrystianizacji mas wierzących i rozkładu dyscypliny w szeregach duchowieństwa. Napięcie między kurią [ Pobierz całość w formacie PDF ] |
|||
Sitedesign by AltusUmbrae. |