Odnośniki
- Indeks
- Gwiazdka miłoœci 2001 2. Way Margaret Gwiazdkowe prezenty
- 0873. Mann Catherine Ród Garrisonów 05 Świąteczny prezent
- Najpiękniejsze opowieści 17 Narzeczona Fabiana Margit Sandemo
- Cartland Barbara Najpiękniejsze miłości 27 Namiętność i kwiat
- 26. Roberts Nora Przeznaczenie 02 Oczarowani
- JaroszyśÂ„ski Piotr Od morza Czerwonego do gett Europy
- Cousins Amy Jo Kim jesteÂś naprawdę
- Christie Agatha śÂšmierć‡ w chmurach
- De Maupassant Guy Jedyna milosc
- Ann Lee Bressler The Universalist Movement in America 1770–1880 (2001)
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- staramsie.pev.pl
nak to nastąpi, byłabym ci bardzo wdzięczna, gdybyś ze
chciał zachować te uwagi dla siebie.
- Jesteś taka sama jak twoja matka - stwierdził starszy
pan. - Ona też nigdy mnie nie słucha, choć wie, że dopro
wadza mnie to do szału.
- Nie jest tak zle, tatku. Jesteście małżeństwem prawie
pięćdziesiąt lat i jak dotąd nie zamknęli cię jeszcze w domu
wariatów - zażartowała Christy.
- Jesteś uparta jak osioł.
- A czego się spodziewałeś? Córka takiego ojca! To
byłoby niesprawiedliwe, żebym wszystkie zalety odziedzi
czyła jedynie po mamie.
Starszy pan ściągnął z głowy czerwoną czapkę i uderza
jąc się nią po udzie, zawołał:
- Nie mogę pojąć, co ty w nim widzisz?
- Pomijając wszystko inne, myślę, że wybrałam Adama
dlatego, że przypomina mi ciebie - odpowiedziała, wybu
chając śmiechem na widok zaskoczenia na twarzy ojca.
- Co masz na myśli? Wcale nie jesteśmy podobni.
- A właśnie, że tak - upierała się Christy. - Obaj chce
cie mi dyktować, co jest dla mnie najlepsze. Możesz mi
wierzyć lub nie, ale wcale nie było mi łatwo przekonać
Adama, żeby zaczął się ze mną spotykać. On, podobnie jak
i ty, nie jest szczęśliwy z takiego obrotu rzeczy, ale nie
zamierzam pozwolić wam kierować moim życiem. Jestem
pewna, że Adam będzie dla ciebie miły i oczekuję tego
samego od ciebie, tato. Jeśli uważasz, że nie jesteś w stanie,
powiedz mi od razu.
- A co, jeśli nie będę dla niego miły? - podjął wyzwa
nie starszy pan.
- No cóż, wtedy nie będziesz uczestniczył w tej części
mojego życia. Nie chciałabym, żeby tak się stało, ale jeśli
nie będzie innego wyjścia...
Robert Knight z rezygnacją rozłożył ręce.
- No dobrze, będę dla niego miły.
- Byłam tego pewna - uśmiechnęła się Christy. Pode
szła do ojca i uściskała go czule. - Kocham cię, tatku,
i wiem, że robisz to wszystko dla mojego dobra, ale to jest
moje życie i tylko ja sama mogę decydować, co jest dla
mnie najlepsze.
- Rozumiem - mruknÄ…Å‚ starszy pan, odwzajemniajÄ…c
uścisk córki. - Wracaj do roboty. Za chwilę będzie tu pełno
ludzi.
Christy przytaknęła, ukradkiem ocierając łzy wzrusze
nia, które napłynęły jej do oczu. Nie cierpiała takich sytu
acji. Przez całe życie rodzice troskliwie opiekowali się nią,
spełniając niemal każde jej życzenie. Zrozumiała, że rodzi
ce nie będą żyć wiecznie, kiedy zachorował ojciec.
Te smutne rozmyślania niechybnie zepsułyby jej humor
na resztę dnia, gdyby właśnie nie pojawił się Adam. Christy
wybiegła mu na spotkanie. Co prawda ojciec obiecał, że
będzie dla niego miły, ale wolała nie wystawiać go na
próbę.
- Cześć, przystojniaku! - powitała go z uśmiechem. -
Pocałujesz mnie na dzień dobry?
- Ale tylko w policzek - zastrzegł się Adam. - Jeśli ci
to nie wystarczy, będziesz musiała zaczekać, aż będziemy
sami. Publiczne afiszowanie siÄ™ ze swoimi uczuciami jest
w złym tonie - zażartował.
- No tak, powinnam była zgadnąć, że jesteś niewolni
kiem savoir-vivre'u - zamruczała Christy. - W takim razie,
kiedy będę miała cię tylko dla siebie?
Adam z żalem pokręcił głową.
- Obawiam się, że dopiero jutro rano. Mam dziś mnó
stwo pracy, a wieczorem jestem zaproszony na kolacjÄ™ i nie
mogę się wykręcić. Spotkamy się jutro na śniadaniu.
Christy obrzuciła go bacznym spojrzeniem. Kolacja?
Ciekawe z kim?! Chciała zapytać, ale obawiała się, że cho
dzi o inną kobietę. Poczuła ukłucie zazdrości, ale zaraz się
uspokoiła. Adam musiał wcześniej zaplanować to spotka-
nie. Gdyby odwołał je w ostatniej chwili, byłoby to bardzo
niegrzeczne z jego strony. To pewnie tylko towarzyski obo-
wiązek. Niepokoiła się tylko o jedno. Nieznajoma była
z pewnością starsza i bardziej doświadczona niż Christy.
Co będzie, jeśli Adam zacznie je obie porównywać?
- A może wpadniesz do mnie po kolacji? - zapropono
wała Christy. - Mam zamiar pracować do pózna. Chętnie
zrobiÄ™ sobie przerwÄ™ na kawÄ™.
Adam miał wielką ochotę przyjąć to zaproszenie. Jednak
wiedział, że nie skończyłoby się na fdiżance kawy. Bardzo
chciał spędzić z Christy kolejną noc, ale czekało go mnó
stwo pracy i ten wieczór powinien spędzić w biurze.
- Bardzo mi przykro, Christy - powiedział - ale nie
mogę przyjąć zaproszenia. Po kolacji będę jeszcze musiał
wrócić do biura. Może przełożymy to na jutrzejszy wie
czór?
- Wobec tego zobaczymy się jutro na śniadaniu. - Chri
sty uznała, że nie należy nalegać. - Czy ósma ci odpowia
da?
- Jasne! Gdzie siÄ™ spotkamy, tutaj?
- Nie. W twoim biurze - uśmiechnęła się. Podeszła
bliżej i poprawiła kołnierzyk u jego koszuli. - Sam powie
działeś, że publiczne afiszowanie się jest w złym tonie,
a obawiam się, że do jutra rana będę za tobą bardzo, bardzo
stęskniona.
- A więc, w moim biurze - powtórzył Adam.
- Punkt ósma - dodała Christy.
Ten właśnie moment wybrał Robert Knight, aby grom
kim głosem przypomnieć córce, że czas zająć się pracą.
Christy westchnęła. Wspinając się na palce, pocałowała
Adama w policzek i powiedziała:
- Muszę już iść. Obowiązki wzywają.
- Dałbym głowę, że to głos twojego ojca - zażartował
Adam, zerkając z niepokojem w stronę Zwiętego Mikołaja.
Strach pomyśleć, co by było, gdyby starszy pan dowiedział
siÄ™ o tym, co ich Å‚Ä…czy.
- Nie musisz się obawiać mojego taty - uspokoiła Chri-
sty. - On wie o nas.
- Wie o nas? - Adam był zdumiony. -I pozwolił ci się
ze mną widywać? - spytał podejrzliwie.
- No, jeśli upierasz się, żeby to tak nazwać - wykręcała
siÄ™ Christy.
- Christy... - zaczÄ…Å‚ Adam.
- Christy! - zagrzmiał jednocześnie donośny głos star
szego pana i Christy pospieszyła do ojca.
Adam odprowadził ją zatroskanym spojrzeniem. Przy
stoisku Zwiętego Mikołaja pojawili się już pierwsi klienci.
Z rękami w kieszeniach Adam przyglądał się, jak Christy
zabiera się do pracy. Zastanawiał się, co właściwie zaszło
między córką i ojcem. Zaczeka, aż będą sami i wtedy zapy
ta Christy. Adam nigdy nie darowałby sobie, gdyby jego
osoba stała się powodem niesnasek między Robertem
i Christy.
On sam nie potrafił dogadać się ze swoim ojcem. Właś
nie dziś wieczorem był zaproszony na kolację do Charlesa
Wortha. Wcale nie cieszyła go ta perspektywa. Z biegiem
lat druga żona ojca nawet go polubiła, ale on i tak nie
przestał czuć się intruzem w jej domu. Nie mógł zrozu
mieć, dlaczego ojcu tak zależało na tych comiesięcznych
wizytach. Krępowały go te spotkania. Poza pogodą, zdro
wiem i pracą nie mieli żadnych wspólnych tematów. Po
myślał, żeby zadzwonić do ojca i odwołać spotkanie. Wie
dział jednak, że nie może tego zrobić. I tak udało mu się
wykręcić od świątecznego obiadu w Dniu Dziękczynienia.
Obiecał, że pojawi się dziś wieczorem. Teraz nie wypadało
mu się wycofać. Co go podkusiło, żeby wracać do Colora
do Springs?! Dlaczego nie otworzył centrum handlowego
w Chinach albo na Grenlandii?! Po co tu wrócił?!
Odpowiedz była prosta. Rodzice byli jedynymi bliski
mi, jakich miał. Potrząsnął głową, jakby chciał odpędzić te
smutne myśli. Nie miał czasu, by roztkliwiać się nad sobą.
Czekało go mnóstwo pracy. Poza tym, czy tylko on jeden
miał problemy?! Wielu ludzi wychowało się w podobnych
warunkach. Rodzice Christy byli wyjÄ…tkiem potwierdzajÄ…
cym regułę.
Czyżby dlatego Christy go wybrała? Dlatego że był
starszy, poważniejszy i... przypominał jej ojca? Zetknął się
z opinią, że dzieci niemłodych rodziców wybierały star
szych od siebie partnerów. Przypomniał sobie, co mówiła
Christy o chorobie Roberta. Czyżby w nim szukała nastę
pcy ojca?!
Nie! To niemożliwe. Christy należała do pewnych sie
bie, mocno stąpających po ziemi osób. Wiedziała, czego
chce i potrafiła do tego dążyć. Z pewnością nie potrzebo [ Pobierz całość w formacie PDF ]