Odnośniki
- Indeks
- 0873. Mann Catherine RĂłd GarrisonĂłw 05 ĹwiÄ teczny prezent
- GR856. DUO Mann Catherine Weekendowe szaleĹstwo
- Coulter Catherine 01 MĹoda pani Sherbrooke
- George Catherine PrzyjaciĂłlka Ĺźony
- Coulter Catherine MĹoda pani Sherbrooke
- Asaro, Catherine The Veiled Web
- Mann Catherine Seks na pozegnanie
- 1923 One of Ours by Willa Cather
- Robards Karen Pewne lato
- Winters Rebecca UśÂpione serca
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- staramsie.pev.pl
- Dziękuję, postoję.
- Jak sobie życzysz. - Sophie napiła się koniaku. - Od czego by
tu zacząć? Aha, wiem. Dawno, dawno temu dobrze wychowana
panienka, nazwijmy ją Marie-Louise, zakochała się w przystojnym
arystokracie. Małżeństwo układało się doskonale. W każdym razie na
początku. Ale jak w każdej bajce w tej także musi być zła wróżka czy
inne paskudztwo, które niszczy szczęście młodej pary. Tym razem nie
było macochy ani żadnej wiedzmy, tylko potworna wada młodej żony.
Sophie delektowała się swoją opowieścią, a Diana nie potrafiła
odejść.
107
R S
- W końcu biedaczka nie mogła dłużej znosić tej sytuacji -
ciągnęła Sophie. - Nie mogła ścierpieć niezadowolenia męża ani farsy,
w jaką zmieniło się ich małżeństwo. Pewnego dnia rzuciła się z dachu
zamku. Ogrodnik znalazł ją martwą na klombie z różami.
- Boże! - krzyknęła zdjęta przerażeniem Diana.
- Możesz sobie wyobrazić, co się tutaj działo. Oczywiście,
przyjechała policja, co już samo w sobie było przerażające, bo nigdy
dotąd żaden skandal nie rzucił się cieniem na ród Valois. Co gorsza,
padło podejrzenie, że biedna Marie-Louise wcale nie popełniła
samobójstwa, lecz została zamordowana. Przez męża.
- Kłamiesz! - zawołała Diana.
- Oczywiście, został oczyszczony z zarzutów. Tłum wiernych
poddanych zaświadczył, że był daleko od zamku, kiedy zaszło to
smutne wydarzenie. Jednak możesz być pewna, że Anton ma krew na
rękach, jakby osobiście zepchnął ją z tego gzymsu. Pewnie jesteś
ciekawa dlaczego? Marie-Louise nie mogła mu dać dziedzica, mimo
że się o to bardzo starała.
- Nie wierzę - wyszeptała Diana.
- Nie musisz - stwierdziła spokojnie Sophie - ale się zastanów,
kiedy Anton zaproponował ci małżeństwo? Zanim się dowiedział, że
jesteś w ciąży, czy potem?
Cios trafił w samo serce. No bo jeśli Anton tak bardzo jej
pożądał, to czemu nigdy do niej nie przyszedł? Czemu nigdy nawet jej
nie pocałował, nie wykonał żadnego czułego gestu? Czyżby rze-
108
R S
czywiście ta propozycja małżeństwa nie wynikała z poczucia honoru,
tylko z potrzeby chwili?
Odpowiedz właściwie sama się nasuwała. Wystarczyło uwierzyć
Sophie.
- Tego się spodziewałam! - tryumfowała Sophie, widząc
malującą się na twarzy Diany rozpacz.
- Będzie o ciebie dbał, dopóki nie urodzisz. Potem przestaniesz
być potrzebna. Jak odstawisz bachora od piersi, skończy się twoja
bajka o pięknym księciu.
- Chyba zapomniałaś, że to ja jestem matką tego dziecka i nikt
nie będzie w stanie pozbawić mnie praw do niego - powiedziała
Diana. - Zakładając, że to, co wygadujesz, jest prawdą.
- Uważasz, że sobie to wymyśliłam?
- Owszem. Moim zdaniem jesteś zdolna nawet do takiej
podłości.
- Więc poproś Antona, żeby ci pokazał piętro wschodniego
skrzydła zamku - syknęła Sophie.
- Nie zauważyłaś, że jest zamknięte?
- Zamknięto je, żeby ograniczyć koszty utrzymania. Jeanne mi
powiedziała.
- Jeanne by przysięgła, że ziemia jest płaska, gdyby Anton jej
kazał. - Sophie wybuchnęła gromkim śmiechem. - Ale nie musisz mi
wierzyć na słowo, sprawdz, co się kryje za zamkniętymi drzwiami.
Jednym haustem opróżniła kieliszek, postawiła go na biurku.
- A potem uciekaj co sił w nogach do Ameryki.
109
R S
Anton chodził tam i z powrotem po całym tarasie. Było mu
ciężko na sercu. Nie żeby mu przeszkadzało, że Diana została
adoptowana, ani nawet, że wcześniej nie uznała za stosowne mu o tym
powiedzieć. On także miał swój sekret, który dopiero czekał na
wyjawienie. Niepokoiła go nagła bladość Diany i widoczne gołym
okiem zakłopotanie, towarzyszące temu niewinnemu z pozoru
wyznaniu. Właśnie wtedy przypomniał sobie wieczór w gospodzie
Henriego, kiedy to niechcący podsłuchał jej rozmowę. Od razu sobie
pomyślał, że nie można zaufać tej kobiecie. Zaproponował jej
zamieszkanie w zamku, żeby ją mieć na oku, dowiedzieć się, po co
naprawdę przyjechała do Bellevue-sur-Lac i zapobiec ewentualnej
katastrofie. [ Pobierz całość w formacie PDF ]