Odnośniki
- Indeks
- Anne Rice Cykl ĹpiÄ ca KrĂłlewna (1) Przebudzenie ĹpiÄ cej KrĂłlewny
- Cykl Indiana Jones Indiana Jones i dziedzictwo jednoroĹźca Rob MacGregor
- Frederick Marshall Brown [Ravaging Myths 01] Ravaging Myths (pdf)(1)
- Le Guin Ursula Cykl Ziemiomorze 05 OpowieĹci z Ziemiomorza
- Mercedes Lackey & Larry Dixon Cykl Heroldowie z Valdemaru (02) Trylogia wojen magĂłw (2) BiaĹy Gryf
- Hohlbein, Wolfgang Die Saga Von Garth Und Torian 04 Die Strasse Der Ungeheuer
- Cast Kristin Cykl Dom Nocy 02 Zdradzona
- Jack Vance Dying Earth 03 Cugel's Saga
- Saga o Ludziach Lodu 37 Miasto strachu
- Sandemo_Margit_ _Saga_o_Czarnoksiazniku_Tom_6
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- slowacja.opx.pl
być interesującego. Odczuwałem jedynie obrzydzenie to znaczy, jeśli nie liczyć
niecierpliwości, z którą tak ciężko walczyłem. Zwinie Voodoo żyły w pomyjach.
Nigdy nie byłem w stanie pojąć, dlaczego się nie utopiły we własnym brudzie, ale
one się chyba tym nie przejmowały.
Zwinie Voodoo nie wyglądały wieprzowato, ale było w nich coś świńskiego.
Najbardziej przypominały błękitnoskóre mrówkojady; zwężały się po obu koń-
cach. Naprawdę jednak miały w sobie coś ze świń. Tego, w czym żyły, nie dało
się nazwać klatką. To był chlew.
%7łyły we własnych odchodach. Błoto składało się nie tylko z błota, ale także
świńskiego gówna. Było ono gęsto przetykane malutkimi bibelotami, które można
porównać do rodzynków w budyniu ze zgniłych owoców i ekskrementów, a tymi
bibelotami były właśnie wspomniane przez Alberta rzezby.
Ponieważ Albert o tym wspomniał, przyjrzałem się uważnie rzezbom Zwiń
Voodoo. Nie zauważyłem, co też mogło go zainteresować. Rzezby nie były ni-
czym nowym. Wszystkie muzea je miały. Raz nawet miałem jedną w ręce
bardzo ostrożnie, bo smród chlewu przetrwał nawet długotrwałe gotowanie i po-
lerowanie. Były to po prostu rzezbione kawałki drewna, zębów czy kości. Miały
jakieś dziesięć czy dwanaście centymetrów długości, a jeśli były wyrzezbione
z zębów, nie były to własne zęby Zwiń Voodoo. Zwinie nie miały żadnych zębów.
Miały jedynie ścierne, bardzo twarde powierzchnie skrobiące na skórzastych koń-
cach ich nosów trąb, pysków, w zależności od tego, jak chcemy to opisać. Zęby
pochodziły od zwierząt, którymi się żywiły, a które importowano wraz z założe-
niem kolonii. Fakt, że używały zębów innych zwierząt, nie świadczy o żadnej
szczególnej wrażliwości z ich strony, bo kiedy wykorzystywały kości, równie do-
brze mogła to być kość ich najbliższego i najukochańszego zmarłego, kiedy już
zdechł i został zjedzony. Rzezby też nie są właściwym słowem. Zwinie żuły
kawałki materiału nadając im kształt, gdyż nie miały żadnych narzędzi, którymi
mogłyby coś wyrzezbić. Języka także nie posiadały.
Tak naprawdę, nawet wszystkie razem miały łącznie IQ świstaka. . .
Tylko że tworzyły dzieła sztuki i obsesyjnie nie przestawały ich tworzyć.
Sztuka też może być tu zbyt mocnym słowem, bo miały one wyłącznie jeden
temat. Rzezby wyglądały jak laleczki. Przypominały, o ile można to coś opisać,
stworzenie o sześciu kończynach, ciele lwa oraz głowie i torsie goryla, a na całej
planecie, skąd pochodziły, nie było niczego choć trochę do tego podobnego.
Cóż więc jest w nich szczególnego? spytałem Alberta.
A jak sądzisz, dlaczego świnie je rzezbią? odparował.
Reszta towarzystwa zaczęła się bawić w zgadywanki.
183
Przedmioty kultu rzekł Cassata.
Lalki zaproponowała Alicja Lo. Potrzebują czegoś, co można przy-
tulić.
Goście powiedziała moja droga Przenośna Essie.
Zaś Albert uśmiechnął się do niej promiennie z aprobatą.
* * *
Jak to się często dzieje z Albertem i ze mną, nie miałem pojęcia, co ma na
myśli. Ciekawe byłoby śledzenie tej rozmowy aż do tego punktu, ale nagle Cassata
wyprostował się gwałtownie.
Komunikat oświadczył. Państwo wybaczą i znikł.
Nie wrócił już. Nagle zniknął nam z oczu przytulny kącik, który dla nas stwo-
rzył. Słyszeliśmy tylko głos. Z początku nie był to jego głos. Najpierw usłyszeli-
śmy coś, co rozpoznałem jako przekaz translatora Przymulonych:
Wielcy byli i szkodliwie gorący
A lud miotał się w przerażeniu.
A wtedy rozległ się głos Cassaty, pełen podniecenia.
Chodzcie tu! Możecie przyjść na naradę! Następnie pojawił się sam
Cassata, promieniując szczęściem żołnierza, który dostrzegł szansę na jakąś wal-
kę. Udało im się, ludzie! krzyknął. Wyśledzili zródło komunikatu dla
Asasynów. Zamykają cały sektor, a my tam wkraczamy!
Rozdział 13
Porwane dzieci
Dyrektorka szkoły była nie tylko człowiekiem, ale też świetnie radziła sobie
z dziećmi. Miała cztery stopnie naukowe i dziewiętnaście lat doświadczenia. Przez
ten czas spotkała się z prawie wszystkimi problemami, jakie mogą sprawić dzie-
ci, co oznaczało z grubsza jeden problem na dziecko na semestr dla wszystkich
tysięcy dzieci, którymi zajmowała się przez te wszystkie lata. [ Pobierz całość w formacie PDF ]