Odnośniki
- Indeks
- Arundhati Roy BĂłg rzeczy maĹych
- Moore Sean U Conan i szalony BĂłg
- Antologia Złota podkowa 41 Fatalny sztylet i inne opowiadania
- London, Jack Gente del abismo
- Pratchett_Terry_ _Nomow_Ksiega_Kopania_scr
- KruchośÂć jutra Bauer Ewa
- Anita Philmar [Black Dragon 03] Black Dragon's Heart (pdf)
- MDM
- McMann Lisa Koniec cz.3
- G. F. Willmetts Taming miss Oberon
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- torres9.htw.pl
Nazwisko Alvarez widniało na skrzynce listowej, którą zobaczyliśmy na obskurnej klatce
schodowej. Było to trzecie piętro. Wbiegłem schodami na górę. Korytarz trzeciego piętra był
ciemny i cuchnął uryną i kurzem. Zciany były wyło\one ciemnobrązową blachą imitującą
kafelki.
Panie Alvarez? zawołałem, kiedy ju\ odnalazłem drzwi opatrzone tym nazwiskiem
wypisanym wyraznymi drukowanymi literami.
Z wnętrza mieszkania ktoś coś odkrzyknął po hiszpańsku. W nadziei, \e było to zaproszenie
do wejścia do środka, otworzyłem drzwi i zajrzałem do wnętrza mieszkania. Na czerwonym
wyściełanym krześle siedział szczupły mę\czyzna o ciemnej karnacji z ró\ańcem w ręku.
Podniósł głowę znad ró\ańca i jego twarz się rozjaśniła.
To pan, Dawid powiedział bardzo wolno. Ten kaznodzieja. Gliny, oni pana wyrzucić.
Tak odpowiedziałem. Wszedłem do środka. Pan Alvarez wstał.
Ja się modlę, \eby pan przyszedł powiedział. Pomo\e pan mojemu chłopcu?
Chciałbym, panie Alvarez, ale nie pozwalają mi się z Luisem spotkać. Muszę mieć pisemne
pozwolenie od pana i od innych rodziców.
Ja dam. Pan Alvarez wyjął z kuchennej szuflady ołówek i kartkę. Powoli napisał, \e
wyra\a zgodę, \ebym zobaczył się z Luisem Alvarezem. Potem zło\ył papier i podał mi go.
Czy zna pan nazwiska i adresy rodziców pozostałych chłopców?
Nie powiedział ojciec Luisa i lekko odwrócił głowę. Widzisz, to jest ten problem. Nie
mam za blisko kontaktu z moim synem. Bóg, On cię tu przyprowadził, On zaprowadzi do
innych.
22
Tak więc, zaledwie kilka minut po tym jak całkiem na chybił trafił zaparkowaliśmy na jednej
z ulic Harlemu, miałem ju\ pierwsze pisemne pozwolenie. Wyszedłem z mieszkania pana
Alvareza zastanawiając się, czy to mo\liwe, \eby Bóg skierował mój samochód pod właściwy
adres w odpowiedzi na tę jego ojcowską modlitwę. Mój umysł szukał innego wytłumaczenia.
Być mo\e widziałem ju\ ten adres gdzieś w gazecie i podświadomie go zapamiętałem.
Jednak kiedy schodząc po ciemnych schodach jeszcze nad tym rozmyślałem, wydarzyło się
coś nowego, i tego nie mo\na było wyjaśnić podświadomym zapamiętywaniem. Na półpiętrze
prawie zderzyłem się z chłopcem w wieku około siedemnastu lat, który co sił w nogach biegł
po schodach na górę.
Przepraszam powiedziałem nie zatrzymując się.
Chłopak spojrzał na mnie, wymamrotał coś pod nosem i ruszył dalej, ale kiedy znalazłem się
bli\ej światła, zatrzymał się i spojrzał na mnie jeszcze raz.
Kaznodzieja?
Odwróciłem się. Chłopak podszedł do światła, \eby mi się lepiej przyjrzeć.
Czy to nie pan jest tym facetem, którego wyrzucili z procesu Luisa?
Tak, jestem Dawid Wilkerson.
Chłopiec wyciągnął rękę.
No, a ja jestem Angelo Morales. Jestem z gangu Luisa. Był pan u Alvarezów?
Tak powiedziałem Angelowi, ze potrzebuję pozwolenia na spotkanie z Luisem. I nagle
w tym spotkaniu dostrzegłem palec Bo\y.
Angelo! powiedziałem. Muszę mieć pozwolenia od rodziców wszystkich chłopców. Pan
Alvarez nie wiedział, gdzie oni mieszkają, ale ty wiesz, prawda?&
Angelo objechał z nami cały Harlem w poszukiwaniu rodzin sześciu pozostałych oskar\onych
w procesie Michaela Farmera. Po drodze opowiedział nam trochę o sobie: tamtej nocy, kiedy
chłopcy doło\yli Michaelowi , byłby z nimi, gdyby nie ból zęba. Powiedział, \e nie poszli
oni do parku z jakimś konkretnym zamiarem, a tylko bez celu połazić.
Gdyby nie trafili na Farmera, pewnie poszliby na rozróbę.
Okazało się, \e rozróba oznacza walkę gangów. Wiele się od Angela dowiedzieliśmy,
potwierdziło się te\ wiele z tego, co podejrzewaliśmy. Chłopcy z tego właśnie gangu czy
wszyscy inni równie\? byli znudzeni, samotni i trawiła ich złość. Szukali mocnych wra\eń,
szli więc tam, gdzie mogli je znalezć. Pragnęli towarzystwa, więc szli tam, gdzie mogli
spotkać innych. [ Pobierz całość w formacie PDF ]