Odnośniki
- Indeks
- Faith_Barbara_ _Intryga_i_Milosc_ _Cisza_snow
- Palmer Diana Milosc warta miliony
- De Maupassant Guy Jedyna milosc
- A Rodenbergek oroksege Hedwig Courths Mahler
- Menekules a boldogsagba Hedwig Courths Mahler
- Csitulj, szivem! Hedwig Courths Mahler
- A bucsulevel Hedwig Courths Mahler
- Steven Burst Yendi II
- RUS.Popow.A.A. Alergia najlepsze recepty medycyny ludowej od A do Z
- Pies Baskervillów Arthur Conan Doyle
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- slowacja.opx.pl
uniknąć częstych spotkań z nimi bez wzbudzania podejrzeń.
Gabriele mogła widywać Heinza ze spokojnym sercem, a on
zachowywał się wobec niej bez zastrzeżeń.
Jak on czuł się w głębi duszy, nie można było poznać. Stał się jeszcze
bardziej spokojny i poważny. Jego stosunek do teściów był nad wyraz
serdeczny. Ci starsi ludzie starali się szczerze dogodzić mu. A on
odwdzięczał się im tym, że ze spokojem i zrozumieniem znosił kaprysy i
napady zazdrości u Ingeborg. Jak bardzo cierpiał z powodu nerwowego
dziwacznego charakteru swojej żony, wiedział tylko on sam.
Z Fredem pozostawał jak dawniej w dobrych przyjacielskich
stosunkach. Jednak również dla Freda zamknięta była jego dusza.
Hamował swoją miłość do Gabrieli, jednak nie pokonał jej. To, że
Gabriela była szczęśliwa ze swoim mężem, poznał od razu bardzo
dobrze. Nie zazdrościł jej też tego szczęścia, ale sprawiało mu ból,
bardzo bolało. Cierpiał, kiedy widywał ich razem.
Gdy spotykali się razem w gronie rodzinnym, rozmawiali spokojnie i
przyjacielsko. Tym rozmowom towarzyszyła cicha ciepła nuta, jednak
nie zbyt widoczna. Tylko Ingeborg była na nią czuła. Wsłuchiwała się w
każde słowo, obserwowała każde spojrzenie, które obydwoje wymieniali.
63
Nie zdradzała się jednak z tym przed Heinzem. Wiedziała, że on byłby
bardzo zły, kiedy by zaczęła na ten temat mówić.
Rzadkim, lecz zawsze mile widzianym gościem tych rodzinnych
spotkań była Magda. Zawsze była pogodna i niespotykanie pełna życia.
Roztaczała wokół siebie aurę spokoju, radosnego spokoju. To najbardziej
doceniał Heinz Roemer. Nigdy nie czuł się lepiej i przyjemniej, niż w
chwilach, kiedy mógł rozmawiać z siostrą Magdą i patrzeć w jej jasne
oczy. A i ona czuła, że towarzystwo jej osoby dobrze mu robi. Tylko ona
domyślała się, że za jego zewnętrznym spokojem ukrywa się rozdarta
dusza. Było to dla niej prawdziwym świętem, kiedy z nim rozmawiała.
Również na Ingeborg dobrze wpływała jej natura. Ta młoda kobieta
zawsze czuła sympatię do Magdy. Ona natomiast stawała się coraz
silniejsza i miała coraz większy wpływ na tę nerwową kobietę. Magda
była jedyną kobietą, która nie wzbudzała zazdrości Ingeborg. Z nią Heinz
mógł rozmawiać, ile chciał, nie niepokojąc żony. Na czym to poległo,
sama nie wiedziała. Być może młoda diakoniza przez swoje powołanie
znajdowała się poza wszelkimi podejrzeniami.
Heinz
czuł
osobliwe
przyciąganie
siostry
Magdy.
Bardzo
przypominała mu Gabriele. Czasami, gdy z nią rozmawiał, wyobrażał
sobie, że siedząca obok niego osoba to Gabriele, przebrana w szaty
diakonizy. Było to dla niego gorzkawo - słodkie odczucie.
W jego duszy obydwie siostry coraz bardziej stapiały się w jedną
idealną postać. Wewnętrznie stawał się coraz spokojniejszy i
zadowolony.
W połowie października Ingeborg ciężko zachorowała. Nastąpiło to
parę dni po ślubie Freda i Liesy.
Na przekór wszystkim napomnieniom Ingeborg ciągle tańczyła i
przeziębiła się przy tym. Ponieważ spodziewała się dziecka jej stan
budził tym większy niepokój.
Zażądała, by do opieki nad nią wezwano siostrę Magdę. Heinz sam
pojechał w tej sprawie i poprosił przełożoną, by siostra pomogła w
opiece nad jego żoną. Przełożona kazała przywołać siostrę Magdę. Kiedy
nagle ujrzała przed sobą Heinza, zaczerwieniła się.
- Co się stało? - zawołała poruszona.
Heinz wszystko jej wyjaśnił i poprosił, by z nim poszła.
- Siostro przełożona, czy mogę? - zapytała prosząco.
- Tak siostro. Idź z Bogiem, na tak długo, jak cię potrzebują.
64
Podczas gdy Magda szykowała się do wyjścia, Heinz rozmawiał z
siostrą przełożoną. Opowiadała mu jak to młoda siostra jest tak lubiana
przez chorych, którzy chcą być pielęgnowani tylko przez nią.
Heinz dobrze rozumiał chorych. Kiedy w powozie Heinz usiadł
naprzeciwko Magdy, znów opanował go słodki spokój, który promieniał
z jej osoby. Podczas gdy on opowiadał jej o chorobie Ingeborg, patrzył
na jej twarz, która wydawała mu się bliska i zaufana.
Ingeborg leżała z wysoką temperaturą, kiedy Magda podeszła do jej
łóżka. Jej matka stała obok zapłakana. Siostra najpierw uspokoiła starszą
panią i odesłała. Potem sprawdziła puls Ingeborg, sprawdziła zalecenia
lekarza i wypełniła je. Ingeborg nagle zerwała się i błyszczącymi oczyma
spojrzała zaskoczona na szczupłą postać.
- To ty, Magdo?
Och, jak dobrze, jak dobrze teraz na pewno
wyzdrowieję.
- Tak, Ingo, z całą pewnością! - Ale nie wolno ci mówić i musisz
spokojnie leżeć.
- Ale ty musisz zostać przy mnie.
- Zostanę.
- Zawsze, dopóki nie wyzdrowieję?
- Jak długo będziesz mnie potrzebować.
- Ach, to dobrze. Gdzie jest Heinz?
- W pracy. Musiał wyjść.
- Czy lękał się trochę o mnie?
- Bardzo. Ale nie możemy dłużej rozmawiać. Musisz leżeć w spokoju.
- Jeszcze tylko jedno, Magdo. Czy to nie zaszkodzi mojemu dziecku,
że teraz choruję? [ Pobierz całość w formacie PDF ]