Odnośniki
- Indeks
- Donald Robyn Ĺwiatowe Ĺťycie Duo 350 ĹwiÄ tynia Afrodyty
- Dziwisz_StanisĹaw_ _Ĺwiadectwo
- Antonio HernĂĄndez,An Around the World History of the Skullcap
- DomaĹska Antonina Krysia Bezimienna
- Corpus Caesarianum Wojna afrykanska
- Herbert George Wells Wojna ĹwiatĂłw
- Buyno Arctowa Maria Figa
- McMann Lisa Koniec cz.3
- Frederik Pohl Heechee 4 Annals of the Heechee
- Heinlein, Robert A Hija de Marte
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- anapro.xlx.pl
w czym podzielał poglądy szkoły Annales Braudela czy też jeszcze wcześniej-
sze, bo z końca XIX wieku, koncepcje Sorela.
Przekonanie o wyjątkowości swojej osoby oraz chęć odegrania znaczącej
roli w powojennym świecie uzupełniają obraz doktryny polityki zagranicz-
nej generała de Gaulle'a.
W 1943 r. w gronie najbliższych współpracowników de Gaulle'a zrodziło
się kilka koncepcji na temat rekonstrukcji Europy po zakończeniu wojny. We
Francuskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego szczególnie aktywnie nad
tą kwestią pracowali J. Monnet, R. Mayer, H. Alphand i R. Massigli. Sym-
patią de Gaulle'a cieszył się projekt zgłoszony przez R. Mayera, który zakła-
dał utworzenie federacji europejskiej, w skład której miałyby wejść Francja,
z Memoires de guerre, t. I, s. 1.
Europa w koncepcjach generale de Gaulle'a 313
Belgia, Holandia i Luksemburg. Projekt ten nie wykluczał rozciągnięcia
federacji na Wielką Brytanię oraz Nadrenię i Westfalię, które miałyby zostać
oddzielone od reszty Niemiec.3
Projekt federacji europejskiej de Gaulle szerzej rozwinął w czasie konfe-
rencji prasowej zorganizowanej w Algierze w dniu 18 marca 1944 r.4 Obszar
zachodniego ugrupowania z udziałem Francji umieścił między kanałem La
Manche, Morzem Sródziemnym oraz Renem. W czasie tej samej konferencji
sporo uwagi poświęcił de Gaulle roli Francji w odbudowie Europy. Szef
FKWN podkreślił, iż jej działalność, wpływy oraz wartości stanowić będą,
zgodnie z Historią oraz Geografią, a także zdrowym rozsądkiem, zasadniczy
element Europy.
Zapowiedz powołania do życia ugrupowania państw zachodnich nie
oznaczała bynajmniej, że de Gaulle był zwolennikiem utworzenia bloku za-
chodniego czy jakichkolwiek innych bloków. Taka koncepcja sprzeczna była
z jego poglądami czemu nie raz miał dać wyraz w pózniejszej swojej dzia-
łalności. 23 pazdziernika 1944 r. trzy wielkie mocarstwa ostatecznie uznały
utworzony przez de Gaulle'a kilka tygodni wcześniej w Paryżu Rząd Tym-
czasowy. Dwa dni pózniej podczas konferencji prasowej de Gaulle mówiąc
o idei bloku zachodniego uznał ją absurdalną, gdyż Europa jest jedna.s
Wypowiedz ta nie przekonała jednak radzieckich przywódców obawiających
się powstania w Europie zachodniej bloku zdolnego przeciwstawić się radziec-
kiej potędze. Dlatego też kwestia podziału Europy na bloki była jednym
z tematów rozmów, jakie de Gaulle odbył ze Stalinem w grudniu 1944 r.
w Moskwie.ó De Gaulle zapewnił wówczas swojego rozmówcę, iż jedynym
blokiem, jaki należałoby utworzyć w Europie, powinien być blok antyniemie-
cki. Podkreślił on jednocześnie bliskość Francji z jej sąsiadami. De Gaulle
wykluczył jednak utworzenie bloku państw, który chciałby odseparować się
od innych i działać na ich niekorzyść. Zapewnienia te nie przekonały jednak
Stalina. De Gaulle powołał się więc na deklarację swojego ministra spraw
zagranicznych, w której odrzucił on strategię bloków. Chcąc ostatecznie
zakończyć ten temat, szef francuskiego rządu podkreślił, iż jedynym możli-
wym blokiem będzie blok francusko- radziecko-brytyjski.
Głównym celem wizyty de Gaulle'a w Moskwie było podpisanie traktatu
sojuszniczego z ZSRR. Traktat ten, wymierzony przeciwko Niemcom, miał
pomóc Francji w powrocie do grona wielkich mocarstw. Jak jednak wiado-
mo, tak się nie stało. Francja nie została zaproszona ani na konferencję
jałtańską, ani też na konferencję poczdamską, podczas których decydowano
' P. Gerber, La construction de 1'Europe, s. 51.
4 Discours et messages, t. I, s. 380.
5 Ibid., s. 456.
6 Temat ten poruszono w dniu 6 grudnia, Memoires de guerre, t. III, s. 367.
314 Marek Mikolajczyk
o losach Europy. Tymczasem de Gaulle już we wrześniu 1944 r. zapowiedział,
iż decydowanie o sprawach europejskich bez udziału Francji byłoby poważ-
nym błędem, gdyż Francja jest do tego stopnia zintegrowana z Europą, że
cokolwiek się dzieje na kontynencie europejskim dotyczy to również i Fran-
cji. Temat ten de Gaulle szerzej rozwinął w swoim wystąpieniu radiowym
z 5 lutego 1945 r. podkreślając, iż kwestie dotyczące Europy, a zwłaszcza
Niemiec nie mogą być podejmowane bez udziału Francji. Ostrzegł jedno-
cześnie, że Francja nie podporządkuje się decyzjom, które zapadną bez jej
udziału.s Pod nieobecność francuskiej delegacji rzecznikiemjej interesów stali
się Brytyjczycy. Nie był to jednak wynik szczególnego sentymentu Churchilla
do osoby de Gaulle'a, lecz zimna kalkulacja. Oto bowiem po wycofaniu się
wojsk amerykańskich z obszarów Europy Wielka Brytania pozostałaby
osamotniona wobec radzieckiej dominacji. Stąd też silna Francja potrzebna
jej była do zachowania równowagi na kontynencie europejskim.
W styczniu 1946 r. generał de Gaulle podał się do dymisji i na pewien o-
kres wycofał się z aktywnego życia politycznego. Powrócił on na polityczną [ Pobierz całość w formacie PDF ]