Odnośniki
- Indeks
- Najpiękniejsze opowieści 17 Narzeczona Fabiana Margit Sandemo
- H164. Landon Juliet Kupiona narzeczona
- Jordan Penny Narzeczona bankiera
- Heyer Georgette Uciekajaca narzeczona
- McMahon_Barbara_ _Narzeczona_dla_szefa
- Boswell Barbara Fikcyjna narzeczona
- D181. Boswell Barbara Złamane zasady
- Banks Leanne R
- ossolinski
- Anita Philmar [Black Dragon 03] Black Dragon's Heart (pdf)
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- szostka.htw.pl
a potem wsunął czubek noża w dziurkę od klucza i lekko
przekręcił. Ku jego uciesze zamek ustąpił.
Nagle w lustrze wiszącym obok drzwi dostrzegł jakiś
ruch. Ze zdziwieniem dojrzał odbicie twarzy Elizy, która
z szeroko otwartymi oczami obserwowała jego postępy
w odblokowywaniu zamka.
Kiedy jednak Magnus wstał i odwrócił się, dziewczyna mia
ła już zamknięte oczy. Hrabia zdusił śmiech. A więc to tak?
Zostało mu jeszcze trochę czasu. Za dwie godziny miał
odbyć spotkanie z innym inwestorem zainteresowanym
Obietnicą. Musiał tam być pomimo przedłużonego wieczo
ru. Wczesnym rankiem Obietnica powinna wpłynąć do
portu. Całkiem możliwe, że jego kłopoty finansowe wkrót
ce się skończą, a on będzie mógł rozpocząć szczęśliwe ży
cie z ElizÄ….
Magnus westchnął, a potem przesunął dłońmi po cie
płym ciele dziewczyny.
- Chodz ze mną, kochanie - wyszeptał cicho, podniósł
ją delikatnie i poniósł w stronę schodów. Przeszedł ciem
nym korytarzem, aż wreszcie stanął przed wejściem do
sypialni. Wyciągnął dłoń, nacisnął klamkę i pchnął drzwi
butem.
scandalous
W świetle ognia palącego się na kominku dostrzegł za
rys stojącego pod oknem łóżka.
- Kto tu jest? - usłyszał skrzekliwy glos.
To była Grace.
- Cicho - nakazał.
- Lord Somerton? Co pan robi w mojej sypialni? Ostrze
gam, że jeśli mnie pan dotknie, będę krzyczeć. - Grace by
Å‚a najwyrazniej przestraszona.
-Ja tylko przyniosłem Elizę. Czy mogę położyć ją obok
pani?
- T-tak - wymamrotała Grace.
Magnus położył Elizę na łóżku, a potem nachylił się i wy
szeptał:
- Tym razem wygrałaś. Tym razem.
Jednak gdy poczuł na policzku delikatny oddech Elizy,
zdał sobie sprawę, że ona go nie słyszy. Wino zdążyło ją
uśpić.
Magnus odwrócił się i poszedł ku wyjściu. Już na progu
zatrzymał się i popatrzył na Grace, która wciąż spoglądała
na niego ze zdumieniem.
- Dobranoc, panno Grace.
- Ddd-dobranoc, lordzie Somerton.
Magnus zszedł na dół, schwycił swój kapelusz i płaszcz,
po czym opuścił gościnne domostwo.
Ruszył w stronę swojego powozu, gdy jego uwagę przy
kuł nagły ruch po drugiej stronie ulicy. Hrabia zatrzymał się
i uważnie rozejrzał dookoła. Dwa domy dalej, prawie niewi
dzialna w porannej mgle, stała czarna dorożka. Magnus do
strzegł jedynie, że jej okienko jest otwarte. Na ułamek se
kundy, wnętrze powozu oświetlił błysk ognia.
Lord Somerton zmrużył oczy, ale małe światełko na
czubku cygara było wszystkim, co zobaczył. Odniósł nie
przyjemne wrażenie, że jest obserwowany.
scandalous
Zasada DziewiÄ…ta
Wczesnym rankiem duch ożywa, w czasie dnia słabnie,
wieczorem zaś myśli kierują się w stronę domu.
- Zachodnioindyjski Dok - wrzasnÄ…Å‚ woznica i szarpniÄ™
ciem lejców wstrzymał konie.
Magnus przetarł zmęczone oczy i wyjrzał na zewnątrz.
Ciasno ustawione pięciokondygnacyjne magazyny z czer
wonej cegły tworzyły niekończącą się portową ulicę.
Hrabia wysiadł z powozu i rzucił monetę woznicy. Ten
zawrócił pojazd i odjechał mokrą brukowaną drogą.
Magnus zaciągnął się rześkim powietrzem płynącym
znad Tamizy. Poczuł zapach soli i okrętowego drewna.
Ostrożnie obejrzał się za siebie, ale nic nie dostrzegł. Po
wóz, który jechał za nim przez cały Londyn, gdzieś znik
nął. Magnus nie był pewien, czy ten fakt bardziej go cieszy,
czy denerwuje.
Nie miał pojęcia, kto go obserwuje. Ale czy w ogóle jest
śledzony? Londyn to zatłoczone miasto, a wczesnoporan-
ny ruch nie był niczym nadzwyczajnym. Powinien wyzbyć
się wyniesionej z wojska podejrzliwości i ostrożności. Za
pomnieć o żołnierskich regulaminach i o swoich podejrze
niach. Ulice Londynu to w końcu nie pole bitewne.
Magnus sięgnął do kieszeni i wyjął kartkę, którą otrzy
mał poprzedniego dnia.
Dok Zachodnioindyjski, dwadzieścia dwa, pierwsza latarnia.
scandalous
Choć nie było jeszcze szóstej rano, do nabrzeża przybi
ło już niemal dwadzieścia statków.
Hrabia odczuwał zmęczenie, ale mimo wszystko nie
opuszczał go dobry humor. Szedł, pogwizdując. Był prawie
pewien, że w każdej chwili może zauważyć okręt, od które
go zależała jego przyszłość - Obietnicę wypełnioną cennym
ładunkiem, łagodnie kołyszącą się na powierzchni wody.
Przywołał w myślach charakterystyczną sylwetkę statku
i zaczął uważniej wpatrywać się w las masztów. Przypłynię
cie Obietnicy oznaczałoby, że wszystkie kłopoty finansowe
odejdą w zapomnienie, Magnus zaś będzie mógł rozpocząć
sezon od nowa i oświadczyć się kobiecie, która znaczyła dla
niego tak wiele - Elizie Merriweather.
Już samo wspomnienie jej ciepłych, namiętnych ust wy
wołało uśmiech na twarzy hrabiego. No i jeszcze te ponęt
ne kształty. Delikatny zapach lawendy we włosach. Magnus
wziął głęboki oddech.
- Uwaga! - wrzasnął ktoś z tyłu.
Magnus odskoczył w ostatniej chwili. Tuż obok spadla
wyładowywana ze statku ogromna skrzynia.
Namiętne myśli o Elizie rozwiały się w jednej chwili.
Magnus zdał sobie sprawę, że niewiele brakowało, by po
została po nim jedynie mokra plama.
- Niech to diabli! - Hrabia czuł, że jego serce wali niczym
młot. Z niedowierzaniem popatrzył na skrzynię. Cały czas
próbował otrząsnąć się z szoku.
Nagle usłyszał klaśnięcie w dłonie. Odwrócił głowę
w stronę budynku skrytego do tej pory w szarości poranka.
- Dobra robota, Somerton. - To był Charles Lambeth
z szerokim uśmiechem na chudej, piegowatej twarzy. -
Gdzie ty masz głowę, człowieku?! Pewnie zaprząta ci ją ja
kaÅ› kiecka?
Choć pochodzili z różnych światów - Magnus był
szlachcicem, a Charles Lambeth synem kupca - służyli ra
zem w armii, gdzie trudy walki przypieczętowały wiele ta-
scandalous
kich niecodziennych układów. Na wojnie, pośród śmierci
i cierpienia, ludzie szybciej stawali się przyjaciółmi.
Magnus przeszedł na drugą stronę portowej ulicy i ser
decznie poklepał Charlesa po plecach.
- Tu jesteś, dobry człowieku. Co słychać? Czy Obietni
ca przypłynęła zgodnie z planem?
Uśmiech w jednej chwili zniknął z twarzy Lambetha.
- Lepiej chodzmy do środka - powiedział tylko.
Pomimo chłodu poranka Magnus poczuł na czole kro
pelki potu. Było jasne, że wiadomości, które za chwilę usły
szy, nie należą do pomyślnych.
- Co się stało? - wydusił w końcu.
Znajdowali się w głównym pomieszczeniu ogromnego
składu portowego. Lambeth popatrzył w stronę okna. [ Pobierz całość w formacie PDF ]