Odnośniki
- Indeks
- Barbara RybaĹtowska Bez poĹźegnania 02 SzkoĹa pod baobabem
- Faith_Barbara_ _Intryga_i_Milosc_ _Cisza_snow
- D181. Boswell Barbara ZĹamane zasady
- Herbert Zbigniew Barbarzyńca w ogrodzie
- Barbara Tuchman Telegram Zimmermanna
- Giosue Carducci Odi barbare
- McMahon_Barbara_ _Narzeczona_dla_szefa
- Boswell Barbara Fikcyjna narzeczona
- Cartland Barbara NajpiÄkniejsze miĹoĹci 27 NamiÄtnoĹÄ i kwiat
- Cartland Barbara Kobiety teĹź majÄ serca
- zanotowane.pl
- doc.pisz.pl
- pdf.pisz.pl
- effulla.pev.pl
Już przy pierwszym posiłku stało się jasne, że inni pasażerowie patrzą na nich z nieskrywa-
ną ciekawością. Rolfe gawędził z kilkoma Anglikami, którzy w trakcie rozmowy
przyglądali się Zarinie, co ją krępowało i onieśmielało.
Zarina zaczesała gładko włosy, upinając je w kok z tyłu głowy. Nie mogła jednak ukryć ani
ich koloru, ani świetlistości karnacji. Nie mogła także udawać, że nie jest świadoma
elegancji swoich sukien, pochodzących z wytwornych sklepów przy Bond Street. Jedynie
kobieta
z dzieckiem zdawała się nie wykazywać przesadnego zainteresowania jej osobą.
Wychodząc z sali jadalnej po skończonym posiłku, Zarina zatrzymała się przy młodej
mamie.
Cóż za prześliczne maleństwo! powiedziała. Czy to jest chłopiec, czy
dziewczynka?
Mówiła oczywiście po angielsku i zorientowała się zaraz, że Hinduska jej nie rozumie. Ale
siedzący obok mąż kobiety odezwał się:
Dziewczynka, mem sahib. Ma dopiero dwa tygodnie.
Czy to wasze pierwsze dziecko? spytała Zarina.
O tak, mem sahib. Następnym razem syn.
Zarina roześmiała się.
Wszyscy mężczyzni myślą podobnie.
Mem sahib rozumie stwierdził Hindus z uśmiechem. Ale moja żona szczęśliwa z
dziewczynki.
Jakże by mogło być inaczej? powiedziała Zarina, odwzajemniając uśmiech. %7ły-
czę powodzenia.
Hindus skłonił się i Zarina odeszła, zbliżając się do Rolfe'a, który czekał nie opodal.
Obawiała się, że może ma jej za złe pogawędkę z pasażerami, ale Rolfe oznajmił:
Jeśli chcesz rozmawiać z Hindusami, będę musiał dać ci kilka lekcji urdu, choć
przyznać trzeba, że wielu z nich mówi po angielsku i to zupełnie dobrze.
Z wielką przyjemnością będę się uczyła urdu odparła Zarina tylko nie wiem, czy
pozwolisz mi zostać w Indiach dostatecznie długo, żebym miała z.tego jakiś pożytek.
To również należy do spraw, którymi nie należy się martwić na zapas zauważył
Rolfe.
Jego odpowiedz zabrzmiała wymijająco, chociaż ton był łagodny i uprzejmy.
Zabierzesz mnie na pokład? spytała. Chciałabym spojrzeć jeszcze na Anglię,
zanim zniknie nam z oczu.
Z chęcią zgodził się Rolfe.
Statek kołysał się lekko, więc wsunęła mu rękę pod ramię.
Mimo wszystko powiedziała cicho cokolwiek nas jeszcze czeka, przeżywamy
prawdziwą przygodę, o której nigdy nie zapomnimy.
Przygodę! powtórzył Rolfe. Tak, Zarino, nie da się temu zaprzeczyć. Mam tylko
nadzieję, że nie przyjdzie nam jej żałować.
Rozdział 6
W Zatoce Biskajskiej morze było niespokojne. Chociaż Zarina nie cierpiała na chorobę
morską, wolała przebywać w kabinie, niż spacerować po pokładzie. Nie wyobrażała sobie
czegoś gorszego od złamania ręki lub nogi, gdy na statku nie było nikogo, kto mógłby ją
pielęgnować.
Rolfe natomiast przebywał często na pokładzie i, co dziwniejsze, zaprzyjaznił się z
kapitanem. Opowiadał o nim Zarinie utrzymując, że jest to interesujący człowiek; choć
trudno uwierzyć, kapitan był ogromnie dumny ze swego statku.
Przypuszczam, że jest to jedyna rzecz, jaką posiada powiedziała Zarina.
Z pewnością zgodził się Rolfe. A ponieważ zaczynał jako chłopiec okrętowy,
jego ambicją życiową stało się posiadanie własnego statku.
Kiedy wpłynęli na Morze Zródziemne, słońce świeciło jasno, a woda była lazurowa. Dla
Zariny, która spędziła wiele lat u kuzynki Mildred we Włoszech, widok był swojski i po-
krzepiający.
Zaczęła wychodzić na pokład, zażywając . tyle ruchu, ile mogła, na powierzchni
ograniczonej z konieczności dużą ilością wiezionych towarów.
Ku jej wielkiej radości, Rolfe zaczął z nią lekcje urdu.
Zdziwiony był łatwością, z jaką się uczyła i Zarina wyjaśniła mu, czemu zawdzięcza szyb-
kość przyswajania sobie nowego języka.
Kuzynka Mildred posłała mnie do szkoły, do której uczęszczały panienki z wielu arys-
tokratycznych rodzin, nie tylko z Włoch, ale także z innych krajów. Zaczęła liczyć na
palcach: Były tam dziewczęta z Francji, Niemiec, Szwajcarii, Portugalii i Hiszpanii.
Sprawiało mi przyjemność przyjaznić się z nimi i przy okazji uczyć się ich języków, a one
z kolei próbowały nauczyć się angielskiego.
Rolfe roześmiał się. [ Pobierz całość w formacie PDF ]